Πολλές φορές οι γονείς βρίσκονται μπροστά σε ένα ψυχολογικό αδιέξοδο που αφορά την σχέση τους. Δεν είναι ευτυχισμένοι μέσα στην καθημερινότητα τους και δεν μπορούν να βρούν την ευτυχία μέσα στην συμβίωση με τον… συντροφό τους. Τότε λοιπόν μες στο μυαλό τους υπάρχει μία και μόνο σκέψη ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Μία βασική σκέψη που τους ταλαιπωρεί είναι το αν θα πληγώσουν τα παιδιά τους αν εκείνοι πάρουν την απόφαση να αλλάξουν την ζωή τους. Τα κοινωνικά πρότυπα εναντιώνονται σε κάθε τους επιθυμία και πολλές φορές καταλήγουν να συμβιώνουν τυπικά για τα παιδιά. Και τα παιδιά τελικά είναι ευτυχισμένα?
Η ευτυχία των παιδιών μέσα σε μία οικογένεια αφορά την ευτυχία όλων των μελών που την απαρτίζουν. Η οικογένεια λειτουργεί σαν ένα σύστημα και τα παιδιά για να νιώθουν ασφαλή και ευτυχισμένα πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους ατομικά αλλά και μαζί είναι ευτυχισμένοι. Όσο περίεργο κι αν μας φαίνεται αν τα παιδιά μεγαλώνουν σε μία οικογένεια χωρίς ατομικά ευτυχισμένους γονείς το διασθάνονται και προσπαθούν συνεχώς να τους κάνουν ευτυχισμένους. Άρα μπαίνουν μέσα σε ένα φαύλο κύκλο συμπεριφορών που έχουν ως στόχο την ατομική ευτυχία των γονέων τους. Βαρύς ο ρόλος για ένα παιδί να προσπαθεί να κάνει τους γονείς ευτυχισμένους, να προσπαθεί να τους φέρει κοντά και να έχει απορίες και ερωτηματικά που πολλές φορές καταλήγουν στο να κατηγορήσει τον ίδιο του τον εαυτό για την δυστυχία των μελών της οικογενείας του.
Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω ένα απ’ τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι γονείς είναι να παραμένουν σε μία συμβίωση για τα παιδιά αφού όπως είναι ευδιάκριτο από μαρτυρίες παιδιών που έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις (ακόμα κι όταν αυτές λειτουργούν χωρίς εντάσεις στην καθημερινότητα) κάθε άλλο παρά καλό κάνουν στα παιδιά.
Ως γονείς οφείλουμε να πάρουμε τισ σωστές αποφάσεις με ωριμότητα, να σκεφτούμε αν μπορούμε να βρούμε κώδικες επικοινωνίας με τον συντροφό μας που θα μας βοηθήσουν να νιώθουμε ευτυχισμένοι ατομικά για να δώσουμε ουσιαστική ευτυχία και στα παιδιά μας. Αν καταβάλουμε την ουσιάστικη προσπάθεια μας και φτάσουμε σε αδιέξοδο συζητώντας με τον συντροφό μας και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μας αναλογούν, τότε ήρθε η ώρα να πάρουμε σωστές αποφάσεις.
Ένα διαζύγιο σίγουρα δεν αποτελεί εύκολη διαδικασία. Αν όμως η απόφαση παρθεί ώριμα, αναλάβουμε τις ευθύνες μας και εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι συμβαίνει χωρίς να κρύψουμε τίποτα και χωρίς να παίξουμε τα παιχνίδια των κοινωνικών προτύπων που στοιχειώνουν τις ζωές μας, σίγουρα θα βρούμε τις λύσεις να έχουμε ουσιαστική σχέση γονέα με τα παιδιά μας χωρίς να τα ταράξουμε.
Μακροπρόθεσμα λοιπόν μία τέτοια απόφαση σίγουρα θα προσφέρει μεγαλύτερη ευτυχία στα παιδιά. Μην ξεχνάμε ότι για να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα πρέπει πρώτα να είμαστε εμείς!
Γαλανού Σταυρούλα
Λογοθεραπεύτρια
