Χέστηκα τι ποσοστό δίνει για τη φτώχεια η Eurostat. Όποιος απλώς βγαίνει στο δρόμο μπορεί να το διαπιστώσει. Τι θα πει ένας στους τέσσερις είναι φτωχός; (ή πάμφτωχος ή κάτω από τα όρια ή λίγο πάνω από τα όρια). Οι άλλοι δηλαδή τι είναι; Μεσοαστοί; Το 2014;
Μάλλον μιλάμε για ανέκδοτα.
Ένα απ’ αυτά που μας έφτασαν σ’ αυτό το χάλι ήταν
η λατρεία των ποσοστών. Και το παιχνίδι μ’ αυτά διάφορων μάνατζερ- του κώλου τα εννιάμερα. Για το ένα τρίτο του πληθυσμού η ανεργία είναι 100%. Το 27% είναι για τους χαρτογιακάδες. Αυτό που βιώνεις είναι 100%. Για τους συντριπτικά περισσότερους η ύφεση είναι αυτό που διαλύει τα αυτονόητα στη ζωή τους 100%. Όχι 7% ή 4%. Αυτός που έχει να πληρωθεί μήνες το ποσοστό του μισθού που έχει στα χέρια του είναι 0%.
Δεν ζεις τη ζωή με ποσοστά. Δεν είσαι ποτέ 32,5% χαρούμενος, 67,3% οργισμένος ή 74% ερωτευμένος. Δεν έγινε καμία γυναίκα μάνα κατά 84,5%, δεν γλέντησε με φίλους κατά 34,8%, δεν συγκινήθηκε κατά 43,9%.
Ας επιστρέψουμε στην κανονική ζωή, αυτή που δεν αποτιμάται σε νούμερα και δεκαδικά. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να τη ζητήσουμε πίσω. Στο 100%.
Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης