Έκθεση – σοκ για το F-35 από το αμερικανικό NSN: «Όποιος το “δει” το καταρρίπτει»!

του Πάνου Σπαγόπουλου
Τριάντα έξι μήνες πριν την έναρξη μαζικών παραδόσεων του θεωρούμενου ως υπερμαχητικού και stealth F-35 στην τουρκική Αεροπορία τα μηνύματα που έρχονται σε ότι αφορά την ικανότητα του αεροσκάφους στις αερομαχίες αλλά και την επιβιωσιμότητα του στις αποστολές αέρος εδάφους κάνουν τις πραγματικές δυνατότητες του αεροσκάφους άκρως συζητήσιμες.

Σε περίπτωση δε που η ΠΑ αποκτούσε ρωσικής κατασκευής μαχητικά όπως το Su-35S (σχετικό αφιέρωμα για το θέμα στην «Σ» που ήδη κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα) το F-35 θα αποτελούσε ένα πολύ εύκολο στόχο για το ρωσικό της 4++ γενιάς.

Χαρακτηριστικό είναι ότι το f-35 χάνει σε όλες τις παραμέτρους μιας κλειστής αερομαχίας ακόμη και από τα F-16 block 40 αφήνοντας στο F-35 ένα και μοναδικό «παράθυρο» ευκαιρίας να μην εντοπιστεί εγκαίρως από το ραντάρ του F-16 (όπως αντίθετα συμβαίνει με το ραντάρ Irbis του Su-35) οπότε προλάβει να κάνει βολή σε συνθήκες BVR.

Σε μια έκθεση καταπέλτη ο αμερικανικός οργανισμός National Security Network (NSΝ) θέτει το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας προ των ευθυνών του κρούοντας παράλληλα το κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τις πραγματικές δυνατότητες του πολυδιαφημισμένου μαχητικού F-35, λέγοντας πως θα γίνει βορά απέναντι στα ρωσικά μαχητικά 4ης και 4++ γενιάς.

Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά το NSN αναφέρει πως το F-35 υστερεί σε επιδόσεις έναντι και των αμερικανικών μαχητικών F-16 και F-18 που υποτίθεται θα κληθεί να αντικαταστήσει.

Το παραπάνω είναι κρίσιμης σημασίας σε ότι αφορά την ΠΑ και τους τρόπους που αυτή θα κληθεί να υιοθετήσει για την αντιμετώπιση των τουρκικών F-35 τα οποία σύντομα θα αρχίσουν να παραδίδονται αφού η έκθεση λίγο έως πολύ αφήνει να εννοηθεί πως για την αντιμετώπιση του stealth μαχητικού ο καλύτερος τρόπος είναι προμήθεια ρωσικών μαχητικών 4ης γενιάς.

Πιο συγκεκριμένα οι δύο συντάκτες της έκθεσης Bill French και Daniel Edgren η οποία τιτλοφορείται «F-35 Κεραυνός χωρίς Αστραπή» αναφέρουν μεταξύ άλλων:

«Αντλώντας στοιχεία από την προηγούμενη ανάλυσή μας διαπιστώνουμε τέσσερις βασικούς τομείς στους οποίους το F-35 δεν είναι ικανό έναντι των ανταγωνιστών του:

1 Το F-35 είναι λιγότερο ευέλικτο από πολλά αεροσκάφη 4ης γενιάς τόσο σε σχέση με αυτά που πρόκειται να αντικαταστήσει όσο και σε αυτά που πρόκειται πιθανότατα να αντιμετωπίσει κάνοντάς το ακατάλληλο για μάχη σε μικρές αποστάσεις (WVR)

2 Η μικρή μεταφορική ικανότητα σε οπλισμό του αεροσκάφους όταν αυτός μεταφέρεται εσωτερικά, περιορίζει σημαντικά την αποτελεσματικότητά του και στις περιοχές πέρα της οπτικής ακτίνας (BVR) και σε μικρότερο βαθμό για αποστολές εναντίον στόχων εδάφους. Το F-35 θα έχει επίσης πιθανότατα και χαμηλό ρυθμό αποστολών σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

3 Η περιορισμένη ακτίνα δράσης του αεροσκάφους θα έχει επιπτώσεις επίσης και στην ανάπτυξή του σε θέατρα επιχειρήσεων όπως αυτά της Ασίας ή του Ειρηνικού ή όπου ο αντίπαλος θα επιχειρήσει να προσβάλλει προωθημένες βάσεις των αμερικανικών δυνάμεων

4 Η επιβιωσιμότητα του F-35 στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μια τεχνολογία stealth η οποία θεωρείται ήδη παρωχημένη και θα αυτό αναμένεται να ενταθεί ιδιαίτερα στα απόμενα 56 χρόνια που ορίζονται ως ο χρονικός ορίζοντας του προγράμματος.

Συμπερασματικά το F-35 θα βρεθεί με λιγότερους αριθμούς, με λιγότερα όπλα και χωρίς ακτίνα δράσης αλλά και θα είναι ορατό από τους αντιπάλους.

Συνεπώς η συνέχιση του προγράμματος θα είναι μια κακή επένδυση της τάξης του 1 τρισ. $ βασισμένη σε λανθασμένες εκτιμήσεις ενός αεροσκάφους χωρίς επιδόσεις.

Το Κογκρέσο και το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας πρέπει σύντομα να αναθεωρήσουν το πρόγραμμα εξετάζοντας εναλλακτικές λύσεις από την πλήρη δέσμευση σε αυτό το πρόγραμμα.Συνεχίζοντας σε αυτό το πρόγραμμα ουσιαστικά σημαίνει ένα ρίσκο σε βάρος της αμερικανικής αεροπορικής υπεροχής που μπορεί να στοιχίσει ζωές Αμερικανών.

Σε άλλο σημείο της έκθεσης οι συντάκτες της τονίζουν και αναφορικά με τις κινηματικές επιδόσεις του αεροσκάφους ότι είναι κατώτερο σε σχέση τα μαχητικά 4ης γενιάς σε κρίσιμες παραμέτρους όπως ο λόγος ώσης προς βάρος και η επιτάχυνση, με την τελευταία να βρίσκεται 2 φορές κάτω από τις επιδόσεις των άλλων μαχητικών.

«Οι παράμετρες αυτές είναι κρίσιμες για τη δυνατότητα του οποιοδήποτε μαχητικού να επιταχύνει κερδίζοντας ή διατηρώντας την ενέργειά του έτσι ώστε να αποκτά τη βέλτιστη θέση έναντι του αντιπάλου προκειμένου τον προσβάλλει ή να προχωρά σε ελιγμούς αποφυγής επερχομένων βλημάτων.

Τα F-35A και F-35B ιδιαίτερα έχουν υψηλότερη πτερυγική φόρτιση σε σχέση με άλλα μαχητικά, μια τιμή η οποία είναι κρίσιμη στην επίτευξη υψηλών ρυθμών στροφής και ελάχιστων ακτίνων στροφής.

Το F-35C (Ναυτικό) έχει καλύτερες τιμές πτερυγικής φόρτισης χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι παρουσιάζει βελτιωμένη αεροδυναμική απόδοση. Σε δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν το 2012 οι επιδόσεις του F-35 στο σταθερό ρυθμό στρέψης (δηλαδή στην ικανότητα του αεροσκάφους να στρέφει χωρίς να μειώνεται η ταχύτητά του) μειώθηκαν από τις αρχικές προδιαγραφές στο F-35A από τα 5,3g στα 4,6g και στο F-35C από τα 5,1 g στα 5 g.

Οι παραπάνω τιμές κατατάσσουν το F-35 ακόμη και κάτω από τα επίπεδα του F-4 Phantom, ενός αεροσκάφους της δεκαετίας του ΄60 το οποίο ήταν ικανό να διατηρεί βαθμό στροφής με 5,5 g»!

Σε άλλο σημείο της πολυσέλιδης έκθεσης σημειώνεται πως το F-35A (για τα οποία η αμερικανική Αεροπορία σχεδιάζει την προμήθεια 1763 μονάδων) παρουσιάζει χειρότερη πτερυγική φόρτιση έναντι του F-16 (84lb/ft έναντι 87lb/ft του F-35) αλλά είναι σημαντικά χειρότερο και στην επιτάχυνση στην διηχητική περιοχή με 63 δευτ.(!) έναντι 28 του F-16, 31 δευτ. του MiG-29 και 27 δευτ. του Su-27, ενώ τέλος ο λόγος ώσης προς βάρος είναι δραματικό με 0,63 και 1.0 με μετάκαυση έναντι 0,77 και 1,15 με μετάκαυση για το F-16, 0,71 & 1,17 gγια το MiG-29 και 0,67 & 1,31 για το Su-27.

Οι συντάκτες της έκθεσης φέρουν προς παράδειγμα δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Ιανουάριο σε βασικές ασκήσεις πτήσης μεταξύ 10.000 και 30.000 ποδών εναντίον ενός F-16 block 40D κατά τις οποίες –και σύμφωνα με την έκθεση του πιλότου που πέταξε το F-35- όπου παρουσιάζεται ένα αεροσκάφος με προβληματικό έλεγχο πτήσης (sluggish aircraft) και το οποίο ηττήθηκε σε όλα τα σενάρια των ασκήσεων, σε ότι αφορά τις αεροδυναμικές επιδόσεις.

Ο πιλότος του F-35 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αεροσκάφος του δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί το F-16 σε κανένα σημείο και παρά το γεγονός ότι αυτό πετούσε με καθαρή διαμόρφωση ενώ το F-16 έφερε δύο εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου!

Επιδόσεις εναντίον των ρωσικών μαχητικών

Στην έκθεσή του το NSM αναφέρει σε ξεχωριστό κεφάλαιο τις επιδόσεις του F-35 σε σχέση με αυτές των ρωσικών μαχητικών Su-27/30 και MiG-29/35 για τα οποία αναφέρει πως είναι αυτά τα αεροσκάφη τα οποία είναι πιθανότερο να αντιμετωπίσει στον αέρα το αμερικανικό μαχητικό κρούσης. Και στις τρεις κρίσιμες αεροδυναμικές περιοχές , δηλαδή αυτές της πτερυγικής φόρτισης, της επιτάχυνσης και του λόγου ώσης προς βάρος το stealth μαχητικό εμφανίζεται σημαντικά κινηματικά κατώτερο από τα ρωσικά μαχητικά, ενώ σημειώνεται πως όλες οι εκδόσεις του F-35 έχουν σημαντικά χαμηλότερη ταχύτητα:Mach 1,6 για το F-35 σε σχέση με τα 2,2 mach του Su-27 και τα 2,3 του MiG-29.

Αλλά και οι εναέριες προσομοιώσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2009 εναντίον ρωσικών μαχητικών περιγράφονται και αυτές με εξίσου ζοφερά χρώματα.

Σε αυτές η αμερικανική Αεροπορία έβγαλε το συμπέρασμα ότι το F-35 μπορεί να πετύχει μόνο ένα 3:1 kill ratio εναντίον όμως των παλαιότερων εκδόσεων του Su-27 και του MiG-29 αλλά άλλες προσομοιώσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2013 το F-35 παρουσιάστηκε τραγικά ευάλωτο έναντι των κινεζικών Sukhoi Su-30MKK και των ρωσικών Su-30 και Su-29SM.

Πιο συγκεκριμένα το αμερικανικό μαχητικό εμφανίστηκε λόγο τρωτότητας (loss exchange ratio) 2,4:1 κάτι που σημαίνει πως έπρεπε να καταρριφθούν σχεδόν 2,5 F-35 για κάθε Sukhoi που θα κατέρριπταν!

Σε ότι αφορά την χαμηλή παρατηρησιμότητα του αεροσκάφους η οποία τυπικά ανέρχεται στο 0,001 τ.μ. RCS αυτή επιτυγχάνεται μόνο εάν το μαχητικό είναι στραμμένο μετωπικά προς τον αισθητήρα που επιχειρεί τον εντοπισμό του παρουσιάζει όμως σημαντικά κενλα από όλες τις άλλες πλευρές, από κάτω, πίσω, πλάγια σε σημείο που το RCS να ανεβαίνει στο 0,01 τ.μ. ή ακόμη και χειρότερα.

Η έκθεση αναφέρει και άλλες λεπτομέρειες για το αμερικανικό μαχητικό αναφορικά με την μικρή εμβέλειά του, το περιορισμένο των επιδόσεων του ως stealth, ιδιαίτερα σε σχέση με τα ρωσικά ραντάρ μπάντας L, αλλά και τους υπέρυθρους αισθητήρες οι οποίοι μπορούν να το εντοπίσουν από απόσταση.

Το θέμα της αντιμετώπισης του F-35 έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό και την ΠΑ η οποία αναζητά τις λύσεις εκείνες που θα της δώσουν το πάνω χέρι απέναντι στην τουρκική Αεροπορία αλλά κυριότερα απέναντι στο F-35A που αναμένεται να παραλάβει. Είναι φανερό πλέον πως ο διαρκής φόβος των Αμερικανών ακούει στο όνομα του Su-35S το οποίο είναι κατά πολύ ανώτερο των Su-27 τα οποία όμως ούτε και αυτά μπορεί να καταρρίψει το F-35. Βέβαια πολλά από τα ανωτέρω θα μεταβληθούν αναλόγως όταν στο αεροσκάφος πιστοποιηθεί το βλήμα METEOR που θα του δώσει τη δυνατότητα βολής ακόμη και πάνω από τα 150 χλμ. και με ταχύτητα βλήματος κοντά στα 6 mach.