Εκπαιδεύοντας τα freikorps

 Τους τελευταίους μήνες ένα φαινόμενο παράδοξο, αλλά και πρωτόγνωρο για τα μέχρι τώρα δεδομένα της πλατείας Εξαρχείων, βρίσκεται όχι μόνο σε «άνθιση», αλλά και με τρομερά σταθερή περιοδικότητα.

Τα βράδια είτε της Παρασκευής είτε του Σαββάτου «ξεχύνονται» στους δρόμους ορδές ατόμων που χυδαιολογούν και συγκρούονται με αντιεξουσιαστές ή επιτίθενται σε στέκια.
Η συγκεκριμένη πρακτική άρχισε να εφαρμόζεται ως αντίποινα, σύμφωνα με όσα συνεκτιμώνται από αστυνομικούς αναλυτές, στις οργανωμένες αντιφασιστικές μοτοπορείες που έκαναν οι αναρχικοί στον Άγιο Παντελεήμονα.

Δείτε και σχετικό βίντεο εδώ

Σε προηγούμενο ρεπορτάζ, το «Π» κατέγραψε κι ανέλυσε μια άλλου είδους συνάρτηση που «συνέδεσε» τα Εξάρχεια της αμφισβήτησης και της εναλλακτικής πρότασης ζωής με τον χώρο των ναρκωτικών.

Η συνάρτηση αυτή προκλήθηκε από ένα πογκρόμ της αστυνομίας εις βάρος τοξικομανών και την επέμβαση στη Βίλα Αμαλία, που έγινε σε συνεργασία αστυνομίας και Δήμου Αθηναίων με την αστεία επίφαση της διακίνησης ναρκωτικών.

Από αυτήν τη συνάθροιση των… συγκυριών έλειπε ο ενδιάμεσος τρίτος συντελεστής: ο παρακρατικός.
Πριν από λίγο καιρό η αστυνομία πραγματοποίησε μια ευρείας κλίμακας επιχείρηση «σκούπα» στην οδό Στουρνάρη και σε αρκετά μεγάλη ακτίνα γύρω από αυτήν, προκειμένου να γίνουν αθρόες προσαγωγές τοξικομανών.

 Η επιχείρηση είχε οργανωθεί κεντρικά από τη ΓΑΔΑ και η «αναγκαιότητά» της υπαγορεύτηκε αφενός από επεισόδιο προηγούμενων ημερών που προκάλεσαν τοξικοεξαρτημένοι στην περιοχή, αφετέρου για ν’ ανιχνευθεί η σκοπιμότητα αυτού του είδους των περιοδικά επαναλαμβανόμενων επιθέσεων.

Τα freikorps

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η διαπίστωση που προέκυψε είναι πως πολλοί από τους τοξικομανείς της περιοχής με αρχηγικό προφίλ έχουν «προσηλυτιστεί» από νεοναζιστές και χρησιμοποιούνται ως… Πέμπτη Φάλαγγα ώστε να πρωτοστατούν στα πογκρόμ αρχικά εις βάρος μεταναστών και στη συνέχεια, αναλόγως της συγκυρίας, κατά των αναρχικών.

  Η συγκεκριμένη σύνδεση… «εξάρτησης» μεταξύ νεοναζί και εξαρτημένων από ναρκωτικά άρχισε να δημιουργείται, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ενημέρωσης, αμέσως μετά την αποτρόπαια δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, καθώς έκτοτε πολλοί τοξικομανείς χρησιμοποιούνται για τη στελέχωση των freikorps.

Η υπόθεση Καντάρη, θυμίζουμε, είχε σκορπίσει ρίγη συγκίνησης και αποτροπιασμού στην κοινή γνώμη στις 10 Μαΐου 2010, καθώς έπεσε νεκρός σε ληστρική ενέδρα μετανάστη για μία κάμερα έξω από το σπίτι του, την ώρα που πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητό του από πάρκινγκ της οδού 3ης Σεπτεμβρίου για να μεταφέρει την ετοιμόγεννη σύζυγο του στο μαιευτήριο.

 Έκτοτε, και τους επόμενους μέχρι το καλοκαίρι μήνες, σημειώθηκαν αρκετές επιθέσεις και μαχαιρώματα εις βάρος μεταναστών από ασύλληπτους μέχρι σήμερα δράστες, την ευθύνη των οποίων η Χρυσή Αυγή π.χ. έχει αποποιηθεί, αλλά δεν έχει καταδικάσει.

Είναι δε χαρακτηριστικό, για να επανέλθουμε στις τρέχουσες εξελίξεις και τα γεγονότα, πως σε βίντεο που έχουν «ανέβει» στο Ίντερνετ και καταγράφουν άγριες οδομαχίες στα Εξάρχεια, από την πλευρά των τοξικομανών ακούγονται ρατσιστικές ύβρεις κατά των Αλβανών, ενώ στη συνέχεια ακούγεται το γνωστό σύνθημα «Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή» μεταξύ άλλων φράσεων, όπως «Σας γ… την αναρχία», «Εδώ είναι Ελλάδα», «Χρυσή Αυγή ρε».

Συνεπώς, το ερώτημα που ανακύπτει είναι: πώς ένας χώρος βαθιά στιγματισμένος και κατασυκοφαντημένος, όπως η κοινωνική ομάδα των τοξικομανών, υιοθετεί συμπεριφορές και συνθήματα ρατσισμού και μισαλλοδοξίας, ενώ είναι ο ίδιος κοινωνικά αποδιοπομπαίος;

«Στρατιώτες»
Το ζητούμενο για την αστυνομική έρευνα μετά τις αρχικές διερευνητικές διαπιστώσεις είναι: Με τι είδους ανταλλάγματα το νεοναζιστικό «ιερατείο» δημιουργεί τα freikorps, με τα οποία κανείς δεν έχει επίσημη σχέση;

Κι αυτό υπό την έννοια της πιθανότητας της σύλληψης. Όπως στις… ταινίες κατασκοπείας, όπου η επίσημη διωκτική αρχική αρνείται την ιδιότητα και την όποια διασύνδεση με τον μυστικό πράκτορα που ξεσκεπάζεται.

Από χρόνια ήταν γνωστός ο… «εισοδισμός» των νεοναζί στη μαφία και τους χούλιγκαν των γηπέδων προκειμένου ν’ αντληθούν μέλη με σκοπό τη σύσταση ομάδων για καταδρομικές επιχειρήσεις, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε προ καιρού έχοντας ως στόχο τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Στρατούλη.

Μέχρι πρότινος, πριν από την κρίση δηλαδή, όταν ο νεοναζισμός «μετρούσε» στην ελληνική κοινωνία μόλις λίγες εκατοντάδες φανατικούς υμνητές του Χίτλερ, η συγκρότηση τυφλά υπάκουων και πλήρως ελεγχόμενων «στρατιωτών» δεν είχε ουσιαστικό αντίκρισμα ή αξία.

Τώρα όμως που ο νεοναζισμός συναντά απήχηση και βρίσκει ερείσματα μέσω της Χρυσής Αυγής, τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί και έχει εκτοξευθεί κατακόρυφα ο βαθμός απειλής για την ανασύσταση παρακρατικών μηχανισμών, χειρότερων από αυτούς που γνώρισε η χώρα, και ως προς τις πρακτικές μεθόδους και ως προς το – δραματικό – αποτέλεσμα.

Το ζήτημα είναι αν ο Δένδιας και η αστυνομία έχουν τη βούληση να εξετάσουν το πρόβλημα και να βρουν τις λύσεις πριν αυτό ριζώσει δυναμιτίζοντας τα θεμέλια της Δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης.

Απο την εφημερίδα Το Ποντίκι