Γιατί δεν διαδηλώνουν πια οι Έλληνες παρά τα σκληρότατα μέτρα της κυβέρνησης; Μια πρώτη εύκολη απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση απαγορεύει πολύ συχνά πλέον τις διαδηλώσεις . Αλλά μήπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαδηλώνουν ; Όχι. Το γιατί
προσπαθεί να εξηγήσει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian.
Αφού κάνει εκτενή αναφορά στα όσα συνέβησαν μετά από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008,αλλά και τους πρώτους μήνες της κρίσης, η εφημερίδα προσπαθεί να εξηγήσει τι έχει συμβεί και οι διαδηλώσεις σταμάτησαν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με την απάντηση που δίνει “η ευρωπαϊκή νεολαία έχει να αντιμετωπίσει ένα «διπλό χτύπημα »: Αυτό της προβληματικής πρόσβασης στην εκπαίδευση και της αύξησης της ανεργίας . Ο συνδυασμός αυτός έχει αναγκάσει τους νέους ανθρώπους να βασίζονται στη στήριξη της οικογένειάς τους και στην περιστολή της ανεξαρτησίας τους . Έχοντας αβεβαιότητα για το μέλλον , ανησυχούν για την εύρεση εργασία και για τη στέγασή τους , οι νέοι της Ευρώπης δεν δείχνουν πίστη και εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα . Σημαντικά τμήματα της νεολαίας έχουν ήδη στραφεί στα μηδενιστικά άκρα του πολιτικού φάσματος , συμπεριλαμβανομένων σχηματισμών αναρχισμού και φασισμού . Η αριστερά , που παραδοσιακά “στέγαζαι” ριζοσπαστικές ιδέες των νέων ανθρώπων , έχει χάσει τη γοητεία της.
Πάρτε για παράδειγμα την εκπαίδευση . Δεδομένου ότι η ελληνική κρίση βάθυνε , μεγάλος αριθμός μαθητών αναγκάστηκαν να επιταχύνουν ή ακόμα και να διακόψουν , τις σπουδές τους . Δεν υπάρχουν σχετικές επίσημοι δείκτες , αλλά ανεπίσημα στοιχεία το επιβεβαιώνουν . Το 2008 , τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούσαν , κατά μέσο όρο , το 17% με 20% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την εκπαίδευση . Αυτό ήταν ήδη ένα υψηλό ποσοστό , γεγονός που αντικατοπτρίζει τη σημασία για την σχολική εκπαίδευση στην ελληνική κοινωνία . Όπως εξελίχθηκε η κρίση για τα επόμενα πέντε χρόνια, το ποσοστό διπλασιάστηκε , καθιστώντας την εκπαίδευση ένα δυσβάσταχτο βάρος .
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ανέφερε ότι το 2011 , το 15% των ατόμων ηλικίας 15-29 ετών στην ΕΕ εγκατέλειψαν την εκπαίδευση και την κατάρτισή τους . Στην Ελλάδα , την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία το ποσοστό αυτό ήταν 20 % , και τα τελευταία στοιχεία της ΕΕ δείχνουν ότι το 2012 τα πράγματα έγιναν χειρότερα στις τρεις χώρες του Νότου.
Οι συνθήκες είναι ακόμα πιο σκληρές σε σχέση με την εργασία. Η ανεργία των νέων στην Ευρώπη είναι κάτι λιγότερο από 25 % , ενώ στην Ελλάδα και την Ισπανία έχει φτάσει στο 60 % . Η ανεργία των νέων αυξάνεται , επειδή οι οικονομίες της Ευρώπης, δεν δημιουργούν σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας. Για τους νέους κάτω από την ηλικία των 25 , δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας στις χώρες του Νότου και μόνο μερικές αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας στο βορρά. Η μαζική ανεργία των νέων είναι η πραγματικότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη , και τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα ακόμα και στη Γερμανία.
Αυτά τα προβλήματα φαίνεται να έχουν υποσκάψει την επαναστατική ενέργεια των νέων , αναγκάζοντάς τους να επιδιώξουν μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια από τους γονείς για τη στέγαση και την καθημερινή ζωή. Υπάρχει λοιπόν το παράδοξο από την μια να έχουμε ακραία φτώχεια και από την άλλη οι νέοι να είναι σχετικά προστατευμένοι από τις οικογένεις. Η απογοήτευση έχει αυξηθεί . Ωστόσο , δεν μπορεί να βρει μια διέξοδο σε μεγάλα κόμματα , συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς. Ακόμη και στην Ελλάδα, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ – το κόμμα της αριστεράς – προετεοιμάζεται για την κυβέρνηση.
(onalert)
Use Facebook to Comment on this Post