Η Guardian γράφει άρθρο-ύμνο για την Ελληνίδα και τους προοδευτικούς νόμους του 1983 για το πατρώνυμο

εφαρμόστηκαν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80 τα οποία κυριολεκτικά θα έπρεπε να ζηλεύουν οι άλλες χώρες, όπως αναφέρει η αρθρογράφος του δημοσιεύματος.

«Από το 1983 η Ελλάδα έχει ζητήσει από τις γυναίκες να διατηρούν το επώνυμό τους κατά την διάρκεια της ζωής τους. Είναι ένα μοντέλο που αξίζει κανείς να σκεφτεί».

«Να αλλάξει μια γυναίκα ή όχι το επώνυμό της αφού παντρευτεί; Για πολλές γυναίκες στην Βρετανία, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία είναι ένα περίπλοκο δίλημμα που απαιτεί πολύ αγωνία, μελέτη και συζήτηση», όπως αναφέρει η σύνταξη του άρθρου.

Πρόσφατα η Κέιτ Γουίνσλετ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου αποκαλύπτοντας τον λόγο για τον οποίο διατήρησε το όνομά της κατά την διάρκεια και των τριών γάμων της και η Έμμα Γουάτσον ξεσήκωσε τα πνεύματα γράφοντας tweet πως η Ερμιόνη από τον Harry Potter σίγουρα θα κρατούσε το προσωπικό της επώνυμο.

«Αλλά να μια συμβουλή που πιθανώς δεν έχετε ακούσει ποτέ ξανά», αναφέρει χαρακτηριστικά η αρθρογράφος. «Αν αμφιταλαντεύεστε μεταξύ του να αλλάξετε ή όχι το όνομά σας, απευθυνθείτε σε μια Ελληνίδα γυναίκα ή άνδρα».

Η Ελλάδα ενεργοποίησε το 1983 έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι γυναίκες πρέπει να διατηρούν το επώνυμό τους και μετά τον γάμο. Αυτό ήταν ακόμα ένα μέτρο στα πλαίσια των πολλών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν στην χώρα από τα τέλη του ’70 έως και τις αρχές του ’80 καθώς η χώρα αναδυόταν από μια δικτατορία και έτσι αναγκάστηκε να ξαναγράψει Σύνταγμα και νόμους.

Για τις γυναίκες, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά από την αρθρογράφο, θεωρούνταν χειραφέτηση να διατηρήσουν τα ονόματά τους και μετά τον γάμο. Η Ελλάδα είχε τους πιο προοδευτικούς νόμους στην Ευρώπη το 1983 και όχι μονάχα για το θέμα του επωνύμου.

Το φεμινιστικό κίνημα άλλαξε νοοτροπίες αλλά σταδιακά. Ξεκίνησε από την πολύ παραδοσιακή κοινωνία με παραδοσιακούς ρόλους όσον αφορά τα φύλα.

Για τα τελευταία 30 χρόνια, η Ελλάδα υπήρξε εξεταζόμενο παράδειγμα για το πώς θα ήταν η κοινωνία εάν οι γυναίκες άλλαζαν τα επώνυμά τους.

Προσφέρει σίγουρα ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο από το πώς οι γυναίκες σε Βρετανία και ΗΠΑ σκέφτονται πάνω στο θέμα αυτό. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι περισσότερες φεμινίστριες είναι ότι το ιδανικό για μια γυναίκα είναι να έχει την δυνατότητα να επιλέξει μόνη της ότι επιθυμεί και ο άνδρας της να αποδεχθεί την δυνατότητα αυτή επιλογής της.

Για τις Ελληνίδες ο νόμος του 1983 συνέπεσε με μια περίοδο μεγάλων αλλαγών για τις γυναίκες. Βγήκαν από το σπίτι τους και ξεκίνησαν να σπουδάζουν και να αποκτούν μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία. Φυσικά, αυτές οι εξελίξεις δεν ήταν μονάχα επειδή οι γυναίκες μπορούσαν πλέον να διατηρούν το πατρικό τους όνομα αλλά σίγουρα αποτέλεσε ένα σημαντικό ορόσημο σε μια χώρα που παραδοσιακά κυριαρχούσε το πατριαρχικό μοντέλο.

Οι νεαρές γυναίκες που βρίσκονται πλέον στα 20 και τα 30 πλέον θεωρούν δεδομένο και ως νόρμα. Πιστεύουν για τα ονόματα και τις ταυτότητες πολύ διαφορετικά πράγματα σε σχέση με άλλες χώρες. Τα αγόρια μάλιστα δεν ρωτούν καν πλέον τις συντρόφους τους αν θα διατηρήσουν το πατρώνυμό τους, καθώς θεωρείται δεδομένο.

Τέλος, οι Έλληνες είχαν πολύ λίγα προβλήματα με το νέο σύστημα. Κατά καιρούς προκαλεί αναστάτωση απλά το γεγονός ότι το ανδρόγυνο έχει διαφορετικά ονόματα.

Αυτή η συζήτηση θα συνεχίσει σε πολλές χώρες, αλλά το παράδειγμα της Ελλάδας έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης πολλών γυναικών στον κόσμο. Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάμε απλά για το αν θα πρέπει να έχουν οι γυναίκες επιλογές, αλλά γιατί παραμένει η Βρετανία και οι ΗΠΑ 30 χρόνια πίσω από την Ελλάδα.

koolnews.gr