κατόπιν προτροπής των οικείων τήρησε το έθιμο στο πάτημα ποδιού. Ήταν η στιγμή που ο «Αντωνάκης» θέλησε να πάρει το καπελάκι του και να εξαφανιστεί, αλλά έκανε υπομονή λόγω της ημέρας… Τι σημαίνει, όμως το πάτημα ποδιού και τελικά θα έπρεπε να γίνεται;
Κατά το χρόνο που διαβάζεται το Αποστολικό Ανάγνωσμα του γάμου και συγκεκριμένα κατά την τελευταία φράση: «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» συνηθίζουν κάποιες νύφες να έχουν ως έθιμο το πάτημα ποδιού του γαμπρού. Με το πάτημα ποδιού θέλουν επιπόλαια να δείξουν μέσα σε πλήθος προσκεκλημένων ανθρώπων, ότι είναι χειραφετημένες γυναίκες και δεν φοβούνται τους άνδρες, αλλά τους υποτάσσουν με το πάτημα που κάνουν κάτω από τη δική τους εξουσία.
Η πράξη αυτή αποτελεί μια διαστρέβλωση της παραπάνω φράσεως. Το ρήμα «φοβούμαι» δε σημαίνει στο αποστολικό ανάγνωσμα φόβο, αλλά σεβασμό. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Εφεσίους, εννοεί τη βαθιά υπόληψη και τιμή που οφείλει να τρέφει η γυναίκα απέναντι στον άνδρα.
Πολλοί μάλιστα, δυστυχώς, και πολλές μητέρες νυφών και φίλες περιμένουν εναγωνίως, πότε θα γίνει το πάτημα ποδιού για να γελάσουν. Συμβαίνει κάποιες φορές το πάτημα να το κάνει ο γαμπρός προς τη νύφη θέλοντας να δείξει στους οικείους του ότι είναι άνδρας και ότι αυτός θα κατεξουσιάζει τη γυναίκα του ως τύραννος.
Η πράξη αυτή καθεαυτή διακωμωδεί το μυστήριο του γάμου. Αντί οι νεόνυμφοι να προσεύχονται κατά την ιεροτελεστία του μυστηρίου. Οι καλοί μελλόνυμφοι, πριν από την τέλεση του μυστηρίου και αφού πρώτα έχει προηγηθεί το μυστήριο της εξομολογήσεως, τακτοποιούνται μεταξύ τους με ποιο τρόπο θα συμμετέχουν στο μυστήριο της ζωής τους, που είναι το μυστήριο του γάμου τους.
Και σίγουρα θα πρέπει να ενδιαφέρονται πως θα είναι όσο το δυνατόν απαλλαγμένοι και αποδεσμευμένοι από ό,τι θα τους περισπά και δε θα τους επιτρέψει την μετά πολλής ευλάβειας συμμετοχή τους στα δρώμενα και ιερολογούμενα του γάμου τους. Βρίσκει ο πονηρός πάντα αφορμές να εφορμά στο μυστήριο και να δημιουργεί θορύβους και περισπασμούς. Το μυστήριο του γάμου, πρέπει να ξαναβρεί τη σωστή του θέση.