Ως “βέβαιη” και “αναπόφευκτη” χαρακτηρίζει την “συμφωνία-γέφυρα” Ελλάδος και δανειστών έκθεση της ελβετικής τράπεζας UBS η οποία σπάνα πέφτει έξω στις αναλύσεις της και οι εκθέσεις της οποίας τις περιόδους που όλοι οι
αμερικανικοί οίκοι προέβλεπαν έξοδο από το ευρώ διακρίνονταν για την επιμονή τους στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από την ευρωζώνη, κάτι στο οποίο επιβεβαιώθηκαν.
Η έκθεση της UBS εμφανίστηκε στις 5 Φεβρουαρίου, αλλά στην Ελλάδα σχεδόν ουδείς την δημοσίευσε, αφού τα συστημικά ΜΜΕ έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα να πείσουν τους αναγνώστες/επισκέπτες/τηλεθεατές/ακροατές ότι “η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής επειδή οι πολίτες δεν ψήφισαν … Αντώνη Σαμαρά και Ε.Βενιζέλο για να τους σώσουν”!
Σύμφωνα με τους αναλυτές της τράπεζας, Kiran Ganesh και Ricardo Garcia-Schildknecht, Ελλάδα κια δανειστές, τελικά, θα καταλήξουν σε μια ισορροπημένη συμφωνία με το να επιτραπεί στην Ελλάδα να περιορίσει το πρωτογενές της πλεόνασμα στο 1-2% του ΑΕΠ και να προβεί σε ανταλλαγή χρέους έναντι ομολόγων με ρήτρα ανάπτυξης, όπως ακριβώς έχει περιγράψει την εξέλιξη ο υπουργός Οικονομικών Γ.Βαρουφάκης..
Κατ’αυτό τον τρόπο θα μειωθούν οι άμεσες πιέσεις προς την Ελλάδα, για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών και την αποπληρωμή του χρέους, αλλά θα πρέπει να περιέχει οπωσδήποτε και “πάγωμα” της αποπληρωμης του χρέους, όπως και μείωση του επιροκίου προκειμένου .να αποφευχθεί επανεμφάνιση της κρίσης σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Η έκθεση αναφέρεται στο ελληνικό χρέος που βρίσκεται στο 175%, καθώς και στην πρόβλεψη του ΔΝΤ για πτώση του στο 135% το 2019, υπό την αίρεση ότι ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης θα έτρεχε με 5% και σημειώνει ότι το ΔΝΤ συνεχώς διαψεύδεται στις προβλέψεις του και τα πλάνα του και είναι βέβαιο ότι και αυτή την φορά θα διαψευσθεί αφου ο ρυθμός ανάπτυξης του 5% σε μία χώρα όπου η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία είναι ανύπαρκτη, είναι πρακτικά αδύνατον να επιτευχθεί.
Όσο για τα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4,5%, ώστε να υπάρξει μεσοπρόθεσμα μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα, η έκθεση αναφέρει ότι ελάχιστες χώρες έχουν κατορθώσει κάτι ανάλογο- οι οποίες ήταν ως επί των πλείστων πετρελαιοπαραγωγές χώρες ή φορολογικοί παράδεισοι και αυτό το γεγονός από μόνο του καταδεικνύει τον επιπόλαιο σχεδιασμό των δανειστών.
Η διαγραφή χρέους-κατά τους συνάκτες της έκθεσης-αποκλείεται καθώς θα δημιουργούσε ένα προηγούμενο στην ευρωζώνη, από το οποίο θα ήθελαν να ωφεληθούν και άλλες χώρες που τελούν υπό ασφυκτικό χρέος.
“Σε περίπτωση που η Ελλάδα αποφάσιζε την χρεοκοπία, το πιθανότερο είναι μια κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος, η οποία θα συμπαρέσυρε και την Κύπρο και πιθανόν αλλες χώρες της περιοχής” αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Και η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “Μια έντιμη συμφωνία είνα πολύ πιθανότερη από μια αποτυχία στια δοπραγματεύσεις γιατί μια αποτυχία θα κόστιζε πολύ περισσότερο και στις δύο πλευρές από αυτά που έχουν να κερδίσουν με έναν συμβιβασμό. Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές της θα σηματοδοτήσουν μια μακρά περίοδο μεταβλητότητας για το ελληνικό χρηματιστήριο και τα κρατικά ομόλογα, αλλά είναι σφόδρα πιθανό ότι θα καταλήξουν σε συμφωνία η οποία όμως θα πρέπει να ανατρέπει το υφιστάμενο status quo του χρέους γιατί διαφορετικά ο οικονομικός αντίκτυπος θα είναι περιορισμένος”.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω:
-Η διαπραγμάτευση θα επιτύχει να αλλάξει τους υφιστάμενους όρους δανεισμού (με τους οποίους “έδεσαν” την Ελλάδα Α.Σαμαράς και Ε.Βενιζέλος, αλλά και Γ.Παπανδρέου και Λ.Παπαδήμος), είτε εύκολα είτε δύσκολα.
-Θα τραβήξει σε μάκρος χρόνου η διαδικασία διαπραγμάτευσης.
-Πρέπει να εχει ουσιαστικότερα και βαθύτερα αποτελέσματα από αυτά που προδιαγράφονται, δηλαδή να υπάρξει “πάγωμα” χρέους, μετακύλιση των χρεών στο απώτερο μέλλον και αρνητικό επιτόκιο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η κρίση μεσοπρόθεσμα θα επανέλθει.
-Αν δεν υπάρξει λύση, δεν χάνει μόνο η Ελλάδα, χάνουν όλοι…