Η ελληνική επίδραση φαίνεται και στα πανάρχαια ινδικά έπη αλλά και από την ελληνική γραμματεία, που μιλάει για εκστρατείες του Διονύσου.
Μέχρι και αγάλματα του Βούδα έχουμε με ελληνικούς χιτώνες και χαρακτηριστικά.
Στις Ινδίες, οι Έλληνες έμειναν γνωστοί με το πανάρχαιο όνομά τους «Σαβαρτζνάνα Γιαβάνα» (παντογνώστες Έλληνες).
Αξιοσημείωτο είναι πως μέχρι σήμερα η ονοματολογία της Φαρμακολογίας και του θεάτρου στις Ινδίες είναι ελληνική.
Κτήρια από την πανάρχαια εποχή
μαρτυρούν τα ιστορικό παρελθόν των Ελλήνων, το οποίο οι «ερευνητές» που δεν θέλουν να δουν την αλήθεια το αποδίδουν σε «εξωγήινους».
Ο ναός Kailasa σκαλισμένος σε βράχο, είναι κάτι που σήμερα οι μηχανικοί δεν μπορούν καν να φανταστούν.
Το Kailasa παραπέμπει στο Κάι-Λας, η βάση του Κάι, δηλαδή του Απόλλωνα.
Οι αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι έχουν επιβεβαιώσει ότι πάνω από 400.000 τόνοι πετρώματος έπρεπε να εξορυχτούν το οποίο θα είχε πάρει όχι χρόνια, αλλά αιώνες ανθρώπινης εργασίας. Οι ιστορικοί δεν έχουν κανένα αρχείο μιας τέτοιας τερατώδους εργασίας και εικάζουν ότι χτίστηκε σε λιγότερο από 18 χρόνια.
Ο ναός Kailasa στα σπήλαια ΕΛ-ΟΡΑ, στην Ινδία είναι ένας μεγάλιθος σκαλισμένος σε ένα ενιαίο βράχο. Θεωρείται ως ένας από τους πιο αξιόλογους ναούς στην Ινδία, κυρίως λόγω του γιγαντιαίου χώρου, της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής του.
