Είμαστε απευθείας απόγονοι των ΕΛ. Τα υπερόπλα τους μπορούν να μας βοηθήσουν να κυριαρχήσουμε στον πλανήτη. Γι’ αυτό μας φοβούνται και θέλουν να μας γονατίσουν. Το προσπαθούν με τους αεροψεκασμούς οι οποίοι έγιναν και θέμα συζήτησης -ευτυχώς- στην Βουλή. Εξωγήινοι μας απαγάγουν, οι Μυστικές Λέσχες συνωμοτούν εναντίον μας, ενώ οι ομοφυλόφιλοι διοικούν τον κόσμο. Το lifestyle όμως είναι αυτό που καταστρέφει την Ελλάδα…
Από τον Πέτρο Κωστόπουλο στο KOOL, το πρώτο ελληνικό περιοδικό για iPad και Android
Οι θεωρίες ότι πολιτικοί, τράπεζες και διαπλεκόµενοι µεγαλοεπιχειρηµατίες που τάιζαν εκατοντάδες δηµοσιογράφους να προβλέπουν ένα χρηµατιστήριο στις 10.000 µονάδες, έφεραν την κρίση, δεν είναι παρά ένα ακόµα σχέδιο και µια συνωµοσία που έχει υποκινηθεί από τους ντόπιους και ξένους πράκτορες του lifestyle.
Τι είναι lifestyle, νοµίζετε; Ένα κοστούµι; Ένα Louboutin; Ο κώλος της Γωγώς Μαστροκώστα στον κόκκινο καναπέ; Το photoshop στη µούρη της Βανδή ή τα κιλά που έλειπαν από τη φωτογραφία της Βάνας; Χρόνια το δούλευαν στα κέντρα της Madison Avenue το πλάνο. Τι χρειαζόταν; Τέσσερα – πέντε περιοδικά κι ένας εισαγωγέας ρούχων για να εκπορθηθεί η Κερκόπορτα. Εκεί, στα κέντρα του ιµπεριαλισµού, ευρωπαϊκά και αµερικάνικα, αυτό συνέβαινε για δεκαετίες µε εκατοντάδες περιοδικά. Το είχαν καταπιεί το παραµύθι, εδώ και 50 χρόνια. Έτσι τρώγανε τα λεφτά του κόσµου, όχι µε κοµπίνες, µε µίζες και εκλογικά αλισβερίσια.
Εξωνηµένοι ντόπιοι δέχτηκαν να παίξουν το ρόλο της 5ης φάλαγγας, µε αιχµή του δόρατος στην αρχή το Κλικ και το Status, το Nitro, τη Vogue και το Down Town. Εµπροσθοφυλακή όλων αυτών δεν ήταν άλλος από τον πράκτορα Λάκη Γαβαλά, στυγνό εκπρόσωπο των συµφερόντων του Dean και του Dan (σύµφωνα µε θρύλους, από εκεί βγαίνει και η λέξη Ντιγκιντάνγκας). Ο Γαβαλάς ήταν παραπάνω από Μάτα Χάρι. Ήταν ο Μένγκελε σε συσκευασία Μίκι Μάους. ∆εν ήταν ότι προώθησαν αυτά που η ελληνική αριστερά πολέµησε µετά τον εµφύλιο (παπούτσια, κοστούµια, γέλιο, διαβατήριο, ρολόι που δείχνει ότι προχωράει ο χρόνος, κρέµα προσώπου και κυρίως, αποσµητικό και ξυριστικές µηχανές, κουβέρτα χωρίς τρίχες γάτας), αλλά στήνοντας µια συµµορία οδήγησαν τη µεγάλη ελληνική παραγωγή αυτοκινήτων, µηχανών, µόδας, design, κουζίνας, τρίχας στη µασχάλη, στο µαρασµό. Τεράστια ταλέντα που θα κατέκλυζαν µε τις δηµιουργίες τους τις αγορές του πλανήτη, όπως ο Βασίλειος Κωστέτσος, ωθήθηκαν στην αποµόνωση, αφού δεν µπορούσαν πια ούτε τη Λίντα Εβανγκελίστα ούτε την Κάρλα Μπρούνι να φέρουν, αλλά ούτε και να πληρώσουν µια διαφήµιση σε επαρχιακό περιοδικό. Και δεν είναι µόνο αυτό. Η λαίλαπα χτύπησε στο στέρεο κοµµάτι της κοινωνίας: την αγροτιά. Με µια Vogue κι ένα Nitro στα χέρια, και µε µπλουζάκια Pringle, οι αγρότες ξεχύθηκαν και γέµισαν τις εθνικές οδούς Λάρισας Τρικάλων Καρδίτσης, αλλά και Ορχοµενού Θήβας Λιβαδειάς µε δεκάδες σκυλάδικα και στριπτιτζάδικα µε Ουκρανές και Πολωνέζες. Ξεφυλλίζοντας ο γέρος το Nitro, είδε µια άλλη διάσταση στον κώλο. Τον ήθελε ρώσικο πια, και φρέσκο.
Οι αγροτικοί συνεταιρισµοί ξεκοκαλίστηκαν, ενώ τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση έγιναν σαν τις γαλοπούλες τα Χριστούγεννα: πέταξαν στα ύψη. Πώς είναι δυνατόν να σταµατήσει το βαµβάκι ο θεσσαλικός κάµπος όταν ο Ραλφ Λόρεν µε τα βαµβακερά πόλο του κατέκτησε τον πλανήτη, όπως διάβαζε στο Nitro ο φτωχός καλλιεργητής; Ούτε οι τσοµπαναραίοι στις στάνες δεν έµειναν αλώβητοι. Γιατί το lifestyle είχε χτυπήσει και µε το σεξ. Παλιά το ήξερε, όταν κατέβαινε µια φορά το µήνα στο χωριό έπαιρνε ένα Playboy και την έβγαζε ένα µήνα. Τώρα µπερδεύτηκε. Μπορεί να µην τα έβλεπε όλα, αλλά έβλεπε γνωστές, διάσηµες γυναίκες. Σύµφωνα µε διασταυρωµένες πηγές, αυτό οδήγησε και σε τεράστια έκρηξη της κτηνοβασίας. Το lifestyle τσάκισε και τις γίδες. Τι έφταιγε το ζωντανό να µετατρέπεται τη µία µέρα σε Βάνα Μπάρµπα, την άλλη σε Γωγώ και την άλλη σε ‘Ολγα Φαρµάκη; Ο Θεός το έκανε να δίνει γάλα και όχι να γίνει σκεύος ηδονής. Έτσι άρχισαν και οι εισαγωγές γάλακτος από τη Βουλγαρία, µιας και όλες οι κατσίκες στην Ελλάδα είχαν γίνει πουτάνες.
Ακόµα χειρότερα, οι µανιακοί αυτών των περιοδικών στις παραµεθόριες περιοχές, επηρεασµένοι από τα ξενόφερτα πρότυπα, όρµησαν για ένα νέο lifestyle στην χλιδάτη αγορά των Σκοπίων. Τίγκα τα Datsun γύριζαν από τα σούπερ µάρκετ της γειτονικής χώρας, που ως γνωστόν έχουν και του πουλιού το γάλα. Εκεί, στα 90ies οι Έλληνες εγκατέλειψαν τις αγαπηµένες τους συνήθειες, άδειασαν τις µπουάτ που µέχρι εκείνη τη στιγµή φιλοξενούσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, άφησαν τα ρεµπέτικα µε τα οποία γαλουχήθηκε όλη η γενιά µετά την µεταπολίτευση και στράφηκαν για πρώτη φορά (!) στην ιστορία στα µπουζουξίδικα (!). Όχι, δεν ήταν µπουζούκια παλιότερα ο Βοσκόπουλος, η Μαρινέλλα, ο Καλατζής, ο Κόκκοτας, ο Στράτος, ο Χρηστάκης, ο Πανταζής και η Άντζελα. Ήταν πολιτιστικοί θεσµοί. Τύποι όπως ο Ρέµος, η Βίσση, η Βανδή, ο Καρράς, ο Ρουβάς, βρήκαν χώρο και έκθεση στα περιοδικά και αλλοτρίωσαν µε ύπουλο τρόπο την παγκοσµίως γνωστή αισθητική του νεοέλληνα. Το παζλ συµπληρώθηκε µε τα αυτοκίνητα, έστω κι αν αυτά τα περιοδικά δεν είχαν µέσα αυτοκίνητα.
Αν θυµόµαστε καλά, τα Φεράρι και τα Πόρσε εικονογραφούσαν τα εξώφυλλα αυτοκινητιστικών περιοδικών. Αλλά κι αυτά περιοδικά δεν ήταν; Οι τράπεζες, ανυποψίαστες, έπεσαν στην παγίδα κι άρχισαν να µοιράζουν δάνεια για Dolce & Gabbana, για σαγιονάρες Havaianas, για να φας στο Nobu, για διακοπές στη Μύκονο, για χλιδάτη κηδεία και για γαρίφαλα στα µπουζούκια. Κι αντί να βάλουν τις διαφηµίσεις τους στα έντυπα του σατανά, τουλάχιστον συνέχισαν να τις βάζουν στον πολιτικό Τύπο. Οικονοµικές και πολιτικές εφηµερίδες και διακεκριµένοι για το ήθος και τη συνέπειά τους δηµοσιογράφοι ένιωσαν σαν να είχαν πάρει lsd, που κάποιος τους το πέταξε κρυφά στο ποτήρι. Άρχισαν να βλέπουν οφθαλµαπάτες χωρίς να φταίνε. Την αποκάλυψη είδαν. Ο Καµπάς ήταν η νέα Napa Valley στα κρασιά.
Ο Λαναράς έπαιρνε γι’ αυτούς τη θέση του Ralph Lauren. Οι ιχθυοκαλλιέργειες Ξιφίας θα τάιζαν όλη την πεινασµένη Αφρική. Θες και τα χειρότερα για να καταλάβεις το µέγεθος της συνωµοσίας; Όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι γέµισαν τις εφηµερίδες τους µε lifestyle ένθετα και όσοι είχαν λεφτά έβγαζαν ανταγωνιστικά προς τα πρακτορικά έντυπα, νέα περιοδικά. Τα δικά τους όµως αλλιώς. Είχαν τον κώλο µπρος και το Πόρσε πίσω. Πώς να µη φτάσουµε εδώ που φτάσαµε;
Από τον Πέτρο Κωστόπουλο