Πριν από λίγο καιρό, όταν πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ, είχα σκεφτεί πως η ιδέα ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική λύση” θάφτηκε μαζί της. Και έτσι έπρεπε.
Όμως ανακάλυψα πως η ιδέα αυτή ζει και βασιλεύει στην Αθήνα. Επαναλαμβάνεται ξανά και …
ξανά και ξανά από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το κατεστημένο.
Αυτός φαίνεται πως είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται και πολλοί δημοσιογράφοι το επάγγελμα τους. Λένε στον κόσμο πως δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να αποδεχθεί τις πολιτικές λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων, πως τελικά η επιλογή του ελληνικού λαού περιορίζεται στο “Λιτότητα ή Βιβλική Αποκάλυψη” και πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή όταν ο κόσμος νιώθει ανήμπορος οδηγείται στα άκρα.
Νομίζω πως οι δημοσιογράφοι που σκορπούν αυτά τα μηνύματα, αυτά τα ψέματα περί αδυναμίας και περί παντελούς έλλειψης εναλλακτικών, έχουν μερίδιο ευθύνης για την ανάδειξη επικίνδυνων ιδεών, ακόμη και για την αύξηση των επιθέσεων εναντίον μεταναστών.
Από την τηλεόραση, τις εφημερίδες και τους πολιτικούς οι πολίτες παίρνουν καθημερινα το μήνυμα “είστε απολύτως ανήμποροι να επηρεάσετε την μοίρα σας”. Ομως, όταν ο κόσμος νιώθει πως δεν έχει κανέναν έλεγχο πάνω στην ζωή του, θα βρει έστω και ένα μικρό πεδίο στο οποίο θα νιώθει ένα κάποιο αίσθημα εξουσίας ή μάλλον μια ψευδαίσθηση εξουσίας απέναντι σε κάποιον ακόμη πιο αδύναμο.
Οπότε όλα αυτά συνδέονται, Αυτό σημαίνει πως χρειαζόμαστε μια επανάσταση στα media, χρειαζόμαστε Μέσα που να είναι υπόλογα στον κόσμο και ικανά να ανοίγουν πεδία για ελπίδα και προοπτική, να ενθαρρύνουν το διάλογο, τη σκέψη και τις ιδέες. Στην Ελλάδα αυτή την την περίοδο τα media αποκλείουν τον ουσιαστικό διάλογο.
________________________________
*** Η Ναόμι Κλάιν είναι Καναδή συγγραφέας και δημοσιογράφος