Mini job για mini life. Το απόλυτο failure story

  Στην πραγματικότητα είναι το απόλυτο failure story. Οι επιχειρηματίες που θα χρησιμοποιήσουν την εργασία αυτού του είδους έχουν επιχειρήσεις στο εσωτερικό των οποίων η εργασία έχει αποκοπεί από κάθε απελευθερωτικό περιεχόμενο (απελευθέρωση από τις βασικές ανάγκες, από την στήριξη της οικογένειας, από τον καταναγκασμό, από τον τυχαίο παράγοντα, από μια «στραβή» κ.λπ). Ποιος είναι ο ορίζοντας μιας τέτοιας επιχείρησης; 

Τι περιμένει ο επιχειρηματίας να συμβεί; Να αυξηθεί η ζήτηση σε τέτοιο βαθμό για το προϊόν του ώστε να δώσει σημαντικές αυξήσεις για να φαίνεται η επιχείρηση του ανθρώπινη; Όχι σε αυτήν τη ζωή. Από την άλλη ο εργαζόμενος, ως φορέας της εργατικής δύναμης που αποτιμάται στα 350 ευρώ, ξέρει ήδη ότι το εισόδημά του αυτό είναι το ανώτερο δυνατό για την ζωντανή ενέργεια που πουλάει στον επιχειρηματία. Καταλαβαίνει τον συντριπτικό συσχετισμό δύναμης εναντίον του. Όμως ο ίδιος δεν μπορεί να το δεχθεί αυτό. 

Η διάθεσή του για εργασία παύει να υπάρχει και «ονειρεύεται» την έξοδο από τη μισθωτή σκλαβιά. Μαζική έξοδος προς την αυτοαπασχόληση, την οιονεί επιχειρηματικότητα, το μικρεμπόριο, την απλή εμπορευματοπαραγωγή. Μπορεί να λειτουργήσει ο καπιταλισμός χωρίς αγορά μισθωτής εργασίας; Κανένας και καμία δεν θέλει πια να είναι μισθωτός και μισθωτή. 

Αλλά αυτό δεν γίνεται στον καπιταλισμό: θα σήμαινε την κατάρρευση του. Ιδού ο φασίζων ανορθολογισμός των νέων μέτρων, που ακόμα και ως ανακοινώσεις, οδηγούν την ίδια την αγορά εργασίας (έχει προηγηθεί η αγορά χρήματος) σε μια κρίσιμη δυσλειτουργικότητα, κάνοντας την πολυπόθητη «ανάπτυξη» να φαντάζει ως μια πορεία προς στην κόλαση.