Πέτρος Κωστόπουλος: Αποφάσισα να κάνω το Πρωινό μου για να ζήσω το σπίτι μου – Είπα ή ταν ή επί τας

Σε κάποια αργία να είχα δει καμιά ώρα. Δεν ήξερα καν τη δομή τους. Ήξερα ότι είχε και νύχι και πόδι και μαγειρική και κουτσομπολιό. Είχα πάει και καλεσμένος, αλλά μέχρι εκεί. Το πραγματικό του timing δεν το είχα. Αλλά είπα «γιατί όχι; Όλα τα μαθαίνει ο άνθρωπος αν θέλει». Ούτως ή άλλως είμαι «παρλαπίπας», έχω δηλαδή την ευκολία λόγου και, για να βλογήσω τα γένια μου, μεγάλη γκάμα θεμάτων για τα οποία μπορώ να μιλήσω. 

Γυναικεία περιοδικά είχα πολλά, life style επίσης, την πολιτική τη γνωρίζω πολύ καλά, δεν νομίζω ότι στερούσα σε τίποτα σε σχέση με τους άλλους, τον Γιώργο και τη Φαίη, πέρα από την εμπειρία στο πρωινό. Το θέμα είναι αν η μούρη μου κολλάει, αν ο απέναντι, ο τηλεθεατής το θέλει, με θέλει δηλαδή. Μπορεί όλο αυτό, το πρωινό, να με έχει εξοντώσει, αφού είχα να ξυπνήσω τόσο νωρίς από το γυμνάσιο και το απόγευμα να μπαντάρω, αλλά την ώρα που μπαίνει η μουσική των τίτλων λειτουργεί σαν ντόπα. Με το που σε δείξει η κάμερα γίνεται αυτό το τσακ και ξυπνάς, τονώνεσαι, είναι πραγματική ντόπα. Κι εγώ πιστεύω ότι είμαι αρκετά συνειδητοποιημένος με την έννοια του διασκεδαστή για να το κάνω. Από τη στιγμή που θα βγεις πρέπει να διασκεδάσεις τον άλλο».

Όσο για τα πολλά προβλήματα που έχει στο κεφάλι του, τα οποία πρέπει να τα αφήνει έξω από το τηλεοπτικό κουτί λέει:

«Ήμουν ήδη προπονημένος στα προβλήματα. Όλα αυτά τα προβλήματα ξεκίνησαν τη δεύτερη χρονιά που ήμουν στον ΑΝΤ1. Μόλις ξεκίνησα τη δεύτερη χρονιά έγινε η πτώχευση. Προπονήθηκα δυο χρόνια σε πολύ σκληρές καταστάσεις. Ο φωτιστής μου εκεί που ήταν ο κολλητός μου και κάνα δυο άλλοι ήξεραν ότι εγώ ήμουν μέσα στο καμαρίνι, έκλαιγα και χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο. Χτύπαγα το κεφάλι μου, μπαμ… και έβγαινα έξω. Και χαμογελούσα στον τηλεθεατή. Προπόνηση στην προπόνηση, το έμαθα. Πώς λένε οι μπουζουξήδες «πέθανε η μάνα μου και πρέπει να βγω να τραγουδήσω», όπως λέει ο ηθοποιός «θα βγω να κάνω την παράσταση» είναι το ίδιο πράγμα. Έχει μια αδρεναλίνη η εκπομπή που κι η μάνα σου να έχει πεθάνει θα βγεις να την κάνεις. Το κακό είναι πως όλο αυτό που περνάω είναι παρατεταμένο, δεν τελειώνει χθες, σήμερα, αλλά έχει δρόμο…»

Στην ερώτηση αν το αντέχει το πρωινό απαντά πως είναι η μόνη του επιλογή αυτή τη στιγμή για να ζήσει την οικογένειά του, αφού «η άλλη λύση είναι είτε να πάω στην Ουγκάντα, είτε να πάω να κλειστώ σε μια σπηλιά. Αλλά δεν έχω μάθει έτσι. Οπότε δεν υπάρχει άλλη λύση. Για αυτό και ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς…»

Για το αν ασχολείται με τις τηλεθεάσεις μιλάει ειλικρινά και με ρεαλισμό:

«Ναι, τις βλέπω. Και είμαι ικανοποιημένος,. Θα σου έλεγα ψέματα ότι δεν χαίρομαι όταν είναι ψηλά και δεν πέφτω όταν είναι χαμηλά, Όποιος πει το αντίθετο στην τηλεόραση είναι ψεύτης. Είμαι ικανοποιημένος γιατί στο κοινό ηλικίας 15 με 44 ετών που μετράνε τα κανάλια έχουμε συνήθως μέσο όρο 25% με 30%. Στα πρωινά για λόγους διαφημιστικούς κοιτάζουν κυρίως και τις γυναίκες 25 έως 44 ετών και σε αυτό το κοινό περνάμε πολλές φορές μπροστά. Όσο ήμουν στον Αντ1 δεν μας είχαν δώσει ποτέ το σύνολο της τηλεθέασης, αλλά μόνο το 15 με 44. 

Κι εγώ ξεκινούσα ξέροντας ότι τουλάχιστον για ένα τρίμηνο θα χάνω. Ήξερα ότι ο Γιώργος και η Φαίη είχαν κεκτημένη φόρα τριών χρόνων και θα έπαιρναν υψηλότερα ποσοστά. Το στοίχημα ήταν να είμαστε σταθερά πάνω από το 20% και νομίζω ότι αυτό το έχουμε καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο. Το περίεργο είναι ότι οι πιο ηλικιωμένοι βλέπουν τα άλλα παιδιά που είναι πιο νέα από μένα. Ίσως το δικό μας το στιλάκι βγαίνει πιο μοντέρνο.»

Όσο για το τι διαφορετικό φέρνει σε ένα πρωινό 3 χρόνων είπε πως «στην αρχή κατάλαβα ότι υπήρχε μία άτυπη κόντρα με τον Γιώργο, γιατί δεν χώρισαν καλά, για το ποιανού είναι το concept του πρωινού. Το κανάλι το θεωρεί δικό του, ο Λιάγκας το θεωρεί δικό του και μπερδεύτηκαν τα πράγματα…» και συνέχισε λέγοντας πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος την έννοια του πρωινού.

« Σιγά σιγά αυτό έπρεπε να προσαρμοστεί και λίγο πάνω μου. Τώρα πια ξέρουμε ότι πρώτον πρέπει να αναδείξουμε πέρα από τις συνεντεύξεις με καλλιτέχνες, συνεντεύξεις με ανθρώπους που είναι στην επικαιρότητα. Δεύτερο να αναδείξουμε ιστορίες ηρώων της καθημερινότητας. Τρίτον να σχετικοποιήσουμε, να αποδομήσουμε, να κάνουμε πλάκα δηλαδή με το λεγόμενο κουτσομπολιό. Άλλωστε αστεία μου φαίνονται όλα αυτά με εξαίρεση ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του Σφακιανάκη. Στην ίδια κουβέντα νομίζω ότι κολλάει και σχόλια για θέματα όπως αυτό του συμφώνου συμβίωσης και τις απαράδεκτες δηλώσεις του Σεραφείμ. Πιστεύω ότι το πρωινό πρέπει να στηρίζεται στο σλόγκαν του Μιτεράν «αλλαγή μέσα στη συνέχεια».

«Και εγώ και η Τζένη και τα παιδιά έχουμε μια αντιπάθεια προς τη σοβαροφάνεια»

Για το αν είναι ευχαριστημένος από την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος:

«Εγώ ευχαριστημένος δεν είμαι ποτέ, νομίζω ότι είμαι κομπλεξικός. Έχω μια τελειομανία που βασανίζει ανθρώπους. Είμαι και ανυπόμονος. Θέλω το πρωινό να έχει γρήγορη εξέλιξη και πλοκή, δεν πρέπει να πηγαίνει με ρυθμούς ΟΣΕ. Επίσης πιστεύω ότι εμείς οι 5 στο πάνελ πρέπει να εκφράζουμε καθαρούς χαρακτήρες, να ξέρει ο τηλεθεατής τι εκφράζει ο καθένας. Θέλω ο καθένας να έχει το ρόλο του και όλοι μαζί να εκφράζουμε όλες τις απόψεις.»

Για το πόσο αληθινό ήταν αυτό το «θα είναι, δε θα είναι» για τη Τζένη Μπαλατσινού και αν κίνητρο αυτής της αιωρούμενης φημολογίας ήταν να γίνει ντόρος:

«Με την Τζένη είπαμε να μην κάνουμε κάτι μαζί για να μην πλακωθούμε. Πιστεύω ότι είναι κακό τα ζευγάρια να δουλεύουν μαζί. Το βράδυ στο σπίτι ξαναμασάνε τα ίδια. Εγώ στην αρχή ήθελα τη Μαίρη Συνατσάκη. Πιστεύω ότι είναι ένα παιδί με μέλλον, όμορφο κορίτσι και μεγαλωμένο στην τηλεόραση. Με τη σωστή καθοδήγηση και με ένα σωστό concept μπορεί να κάνει πολλά. Δεν μας κάθισε όμως. Επίσης, ήθελα να είναι η Αθηναΐς Νέγκα, αλλά ούτε εκεί κόλλησε. Δοκιμάσαμε καμιά δεκαριά ακόμα, αλλά τίποτα δεν κόλλαγε. Τότε μου ξαναγύρισε η ιδέα με την Τζένη. Η Τζένη βγήκε στον αέρα με τρία δοκιμαστικά, έστω κι αν κάποιοι λένε πως έτσι ήταν οργανωμένο από την αρχή.

«Γιατί ρε; Εγώ προσπαθώ να είμαι γλυκούλης. Πώς στο καλό να το χαλιναγωγήσω αν είναι έτσι… ; Δεν το θέλω γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι μάτσο»

Για το πως βλέπει τη Τζένη ενάμιση μήνα μετά την πρεμιέρα:

«Πιστεύω ότι έχει κάνει άλματα. Η Τζένη ξεκίνησε «παγωμένη» και «ψαρωμένη» σαν και μένα. Της έλεγα κάποια πράγματα και ήμασταν στην κόντρα. Θυμάμαι πως ο Μπούτος μας είχε πει ότι η Τζένη τον Φεβρουάριο θα δείξει αυτό που πρέπει. Τον Φεβρουάριο θα «σφυράει»! Ήδη μιλάει άνετα, εκφράζει την άποψή της όταν μιλάμε για οποιοδήποτε θέμα. Η Τζένη έχει δουλέψει πολύ με τον εαυτό της τα τελευταία χρόνια. Έχει άποψη και δεν φοβάται να την πει. Τώρα διορθώνει και το τελευταίο κομμάτι, στο να είναι πιο θερμά τα on της στην παρουσίαση θεμάτων. Αλλά για μένα το σάλτο το έκανε, τελείωσε. Το κέρδισε…! (Το σάλτο της ήταν πιο μεγάλο απ΄το δικό μου). Αλλά ο τηλεθεατής ήξερε τι να περιμένει από εμένα. Περίμενε βέβαια να καλυτερεύσω και το λεξιλόγιό μου…

Πάντως, σε αντίθεση με αυτό που δείχνει ο Πέτρος Κωστόπουλος ομολογεί ότι προσπαθεί να δείχνει «γλυκούλης» και αυτό το ματσό δεν αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του. «Εγώ προσπαθώ να είμαι γλυκούλης. Πώς στο καλό να το χαλιναγωγήσω αν είναι έτσι… ; Δεν το θέλω γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι μάτσο. Πιστεύω ότι είμαι πολύ γλυκός με τα παιδιά και θέλω να είμαι πολύ γλυκός με τις γυναίκες. Εγώ δεν φοβάμαι τις γυναίκες, ανήκω στην κατηγορία των αντρών που τις αγαπούν. Ίσως αυτό, το μάτσο που λες, να είναι στο DNA και να βγαίνει σε κάποιες μεριές και να έχεις δίκιο, αλλά ειλικρινά προσπαθώ να μην βγαίνει αυτό γιατί δεν είμαι αυτό! Εμένα υπάρχει η εικόνα του μάτσο έτσι κι αλλιώς. Εγώ προσπαθώ να το «σπάσω» όλο αυτό, να το φτάσω έως τον πάτο. Από κει και πέρα αν η φωνή μου είναι έτσι, αν την ώρα που θα πω «Καβατζίκη κόφτο» ακουστεί έτσι, αυτό δεν μπορώ να το κοντρολάρω!

Για τη Τζένη που σε αντίθεση με τα προσδοκώμενα δε δίστασε να τσαλακώσει την εικόνα της:

«Σε αυτό είναι προπονημένη όλη η οικογένεια. Και εγώ και η Τζένη και τα παιδιά. Έχουμε μια αντιπάθεια προς τη σοβαροφάνεια. Η Τζένη είναι από τα λίγα κορίτσια που με αυτόν τον τρόπο πετά από πάνω της τον τίτλο της μονοδιάστατα ωραίας. Το ακυρώνει διαρκώς. Αλλά εγώ τι άλλο θες να κάνω; Όλο για τα μαλλιά που δεν έχω λέω και για την ηλικία που έχω λέω. Ή για το ότι μιλώ γρήγορα σαν ραπτομηχανή.»

Για την προσπάθειά του μέσα από το Πρωινό mou να φέρει στην επιφάνεια τους ήρωες της καθημερινότητας:

«Ναι, γιατί πάρα πολλά μεγάλα ονόματα είναι και πάρα πολύ βαρετά. Εννοείται ότι κάποιος καλεσμένος με μικρότερο όνομα, αλλά σημαντικότερα πράγματα ενδιαφέρει περισσότερο τους τηλεθεατές. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που περιέργως φοβούνται μην σπάσει η τζαμαρία. Εγώ βλέποντας τους Αμερικάνους βλέπω ότι οι καλλιτέχνες μπορούν να εκτίθενται και να -εντός εισαγωγικών- «προκαλούν» χαριτωμένα για να κάνουμε μία κουβέντα ενδιαφέρουσα. Κάποιοι το έχουν βέβαια και χαίρομαι να μιλάω μαζί τους. Ώρες ώρες στο «Βράδυ» ήθελα από απελπισία. να πέσω από την Ακρόπολη που ήταν και το ντεκόρ μου πίσω.»

Για την αποχώρηση του Πέτρου Μπούτου και αν τον επηρέασε:

«Κοίταξε, είναι γνωστό ότι οι σχέσεις μου με τον Μπούτο ήταν ανύπαρκτες έως «ψυχρές». Όμως αυτός ήταν που πήρε την απόφαση να μου γίνει πρόταση και με αυτόν μίλησα. Στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγε ο Πέτρος γιατί μέσα σε μία βδομάδα είχε προκύψει ένας ξαφνικός έρωτας. Πιστεύω ότι ήταν ο καλύτερος διευθυντής προγράμματος την τελευταία εικοσαετία. Δική του επιλογή δεν είμαι μόνο εγώ, αλλά όλοι πλην του ενημερωτικού. 

Αν εγώ είμαι καλός στη δουλειά μου θα είμαι στο Mega. Αν ήμουν κακός στη δουλειά μου και παρέμενε ο Πέτρος δεν θα παρέμενα εγώ στο Mega. Παρόλα αυτά να πω ότι τον εκτιμούσα πάρα πολύ και πολύ γρήγορα συνέπεσε η σκέψη μας σε πολλά τηλεοπτικά θέματα. Αλλά βλέπω ότι και με τον τωρινό διευθυντή προγράμματος, τον Λοΐζο Ξενόπουλο, είμαι στο ίδιο μήκος κύματος που ήμουν και με τον Πέτρο. Άλλωστε είναι άνθρωποι που δούλεψαν χρόνια μαζί στην ίδια τηλεοπτική λογική.

«Λυπάμαι ειλικρινά για τους ανθρώπους που έχασαν αυτά τα χρήματα. Όμως, αν λέω την αλήθεια και εγώ ξέρω ότι την λέω, θα ήθελα να μάθω αν κάποιος λυπήθηκε που εγώ καταστράφηκα ολοσχερώς, έχασα το σύμπαν, έπεσα από τους δίδυμους πύργους στο κενό και έγινα χαλκομανία στο πεζοδρόμιο σαν τα καρτούν»

Δε θα ήταν δυνατό να μην αναφερθεί και στην ΙΜΑΚΟ, στους εργαζόμενους και σε ανθρώπους που εμπιστευόταν και του γύρισαν την πλάτη.

«Όταν καταγκρεμίζεσαι είναι γνωστό ότι πολλοί από τη μεριά των «ισχυρών» σε εγκαταλείπουν και σε ξεχνούν. Αυτούς όμως, και εγώ και η Τζένη τους είχαμε διαγράψει πριν. Πίστεψέ με, αυτή είναι η ψυχολογική διαδικασία στην πτώση. Όπως λέει ο Καβάφης «τη ζωή μας πολλές φορές ξεχαστήκαμε και την ευτελίσαμε μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου»! Αν με ρωτήσεις αν έχω παράπονο, ναι, έχω από κάποιους παλιούς συνεργάτες μου για πολλά χρόνια που στράφηκαν εναντίον μου. Βαρύ παράπονο. Ήταν δίπλα μου δέκα, είκοσι χρόνια είχαν υψηλότατες αμοιβές, ζούσαν στο σπίτι μου, έζησαν μαζί μου τις χαρές μου κι εγώ τις δικές τους και γνώρισαν μέχρι την τελευταία στιγμή το δικό μου δράμα. Όταν τους είδα να με κυνηγάνε μου έφυγε το μυαλό. Παρότι στη σχέση μας αυτοί ήταν οι «αδύναμοι».

Για τα χρήματα που χρωστάει στους εργαζόμενους: «Ναι, δεν το αμφισβητώ. Νομίζω ότι μιλάμε για 2 με 3 μήνες δεδουλευμένα. Θα ήθελα να μου πεις εσύ για πόσους μήνες χρωστούμενα μιλάμε σήμερα και σε εταιρείες του κλάδου μας και σε άλλες. Σταμάτησα να πληρώνω όταν τα χρήματα εξαντλήθηκαν και όταν λέω εξαντλήθηκαν εννοώ και τα προσωπικά μου χρήματα, όχι μόνο αυτά της εταιρείας. Μέσα στο 2011 μπήκαν πεντέμισι εκατομμύρια για να σωθεί το μαγαζί. Τα περισσότερα πήγαν σε μισθούς. 

Βέβαια οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν στράφηκαν εναντίον μου. Πολλοί μάλιστα επέλεξαν να αποχωρήσουν δυο τρεις μήνες νωρίτερα παραιτούμενοι για να με διευκολύνουν, ξέροντας το ζόρι στο οποίο είχαμε μπει και σεβόμενοι τους υψηλούς μισθούς που έπαιρναν. Είναι γνωστό στη βιομηχανία του τύπου το πώς και τι πλήρωνα σε μισθούς. Λυπάμαι ειλικρινά για τους ανθρώπους που έχασαν αυτά τα χρήματα. Όμως, αν λέω την αλήθεια και εγώ ξέρω ότι την λέω, θα ήθελα να μάθω αν κάποιος λυπήθηκε που εγώ καταστράφηκα ολοσχερώς, έχασα το σύμπαν, έπεσα από τους δίδυμους πύργους στο κενό και έγινα χαλκομανία στο πεζοδρόμιο σαν τα καρτούν. Πολλοί θα ήθελαν να κρύβω τίποτα λεφτά. Δυστυχώς και για μένα και για αυτούς η προσέλευσή μου στην Ευελπίδων τις προάλλες το διαψεύδει.»

Αν θα άλλαζε κάτι σε περίπτωση που μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω: «Δεν θα έκανα ποτέ δική μου εταιρεία. Ακόμα κι όταν πήγαιναν καλά τα πράγματα δεν κοιμόμουν τις νύχτες από το 1995 που φτιάχτηκε η ΙΜΑΚΟ. Πιστεύω στις δυνάμεις μου και πιστεύω ότι όπως ήμουν υπάλληλος στον Τερζόπουλο θα ήμουν και πάλι, πολύ καλά πληρωμένος, όπως και ήμουν. 

Θα έκανα και νωρίτερα τηλεόραση που ήταν «παχιές οι μύγες» και το αρνιόμουν για χρόνια και τώρα θα ήμουν βασιλιάς. Τώρα αν ξαναγινόμουν αφεντικό που δεν θέλω, δεν θα ήμουν πάλι ο «θείος» όπως με έλεγαν στην ΙΜΑΚΟ. Θα ήμουν πολύ πιο αυστηρός. Θα δούλευα με λιγότερο κόσμο και δεν θα έδινα 3,5 με 4 χιλιάδες μισθό σε γραμματέα… Όταν είσαι αφεντικό πρέπει να είσαι αυστηρά σκληρός ώστε να ξεχωρίσεις τη φιλία από την παραγωγικότητα. Το έμαθα με σκληρό τρόπο…»

koolnews.gr