Με ένα non paper σήμερα το πρωί ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι στη χθεσινή ψηφοφορία υπήρχε προσπάθεια συγκάλυψης, παραθέτοντας τους λόγους σύμφωνα με τους οποίους τεκμηριώνει το κόμμα τους λόγους που οδήγησαν στην προσπάθεια “κουκουλώματος” και αυτού του “σκανδάλου”, όπως το χαρακτηρίζει. Το Non paper του ΣΥΡΙΖΑ:…
Υπήρξε και υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να λάμψει η αλήθεια σε σχέση με το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Το ίδιος θα συνεχίσει να πράττει αταλάντευτα και στο μέλλον. Ωστόσο, οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνάντησαν και συναντούν τη διαρκή και συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης και αυτού του σκανδάλου. Το ότι υπήρξε και υπάρχει αυτή η προσπάθεια συγκάλυψης τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από τα εξής:
1. Οι υπαρκτές ποινικές ευθύνες για την μη αξιοποίηση της λίστας παραμένουν ορφανές. Η πρόταση της συγκυβέρνησης περιορίζει το ζήτημα στην αλλοίωση της λίστας, παραβλέποντας εντελώς το θέμα της μη αξιοποίησής της για τη συλλογή δημοσιών εσόδων (όπως συνέβη στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη με ίδιου τύπου λίστες). Ως προς αυτό, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι τελικά η σύσταση προανακριτικής γίνεται για αδίκημα (αλλοίωση της λίστας) που προέκυψε μετά την αποστολή (αρχές Νοεμβρίου 2012) στη Βουλή της δικογραφίας από τους οικονομικούς εισαγγελείς.
2. Μεθοδεύτηκε και υλοποιήθηκε η μη-μυστικότητα της ψήφους των βουλευτών. Αυτό δεν είναι ένα ήσσονος σημασίας διαδικαστικό ζήτημα, όπως διατυμπανίζουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής, διότι καταδεικνύει τουλάχιστον δύο ουσιώδη ζητήματα: (α) την προσπάθεια συγκάλυψης, (β) το ότι η συγκυβέρνηση δεν διστάζει να τραυματίσει παραπέρα την αξιοπιστία της βουλής και εν γένει τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Έτσι βαθαίνει η αντιδημοκρατική εκτροπή που συντελείται με την παραχάραξη της λαϊκής κυριαρχίας (πχ εφαρμογή σκληρότερου μνημονίου αντί την επαναδιαπραγμάτευση και άμβλυνσή του που υποσχέθηκαν προεκλογκά όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης), με σωρεία μέτρων που κρίνονται αντιστυνταγματικά όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αλλά και από θεσμούς όπως η επιστημονική επιτροπή της βουλής, το Ελεγκτικό Συνέδριο και ο Άρειος Πάγος, με την υποβάθμιση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών μέσω των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και των κατεπειγουσών διαδικασιών για ζητήματα που το χρονοδιάγραμμα τους είναι γνωστό πολλούς μήνες πριν.
3. Το ότι οι βουλευτές της συγκυβέρνησης αρνήθηκαν να αναβληθεί η ψηφοφορία ώστε να αξιολογηθούν τα νέα στοιχεία (περίπου 120 σελίδες) που απέστειλαν οι οικονομικοί εισαγγελείς στη Βουλή δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο με την ύπαρξη συγκεκριμένης πολιτικής σκοπιμότητας: τη συγκάλυψη.
Αυτή η συντονισμένη και διαρκής προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ έχει ονοματεπώνυμο: Αντώνης Σαμαράς. Συνεχίζεται η ίδια στάση που ο πρωθυπουργός τήρησε και στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για εξεταστική για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, παρόλο που ο ίδιος προεκλογικά έλεγε ότι αυτή θα ήταν η μόνη εξεταστική που θα πρότεινε το κόμμα του. Είναι πολιτικά υπεύθυνος για το ότι, υπό τις ευλογίες των ΜΜΕ της διαπλοκής, οδηγείται σε συγκάλυψη και παραγραφή ένα ακόμη σκάνδαλο, όπως συνέβη με το σκάνδαλο της Siemens, των υποβρυχίων, των δομημένων ομολόγων, του Χρηματιστηρίου και τόσων άλλων. Ο κ. Σαμαράς σήμερα στηρίζει την εξουσία τους σε εκείνους που ο κ. Καραμανλής είχε αποκαλέσει εθνικούς νταβαντζήδες. Αντίστοιχες πολιτικές ευθύνες έχει και ο κ. Κουβέλης.
Β. Ο κ. Βενιζέλος έχει χάσει το μέτρο και αυτογελοιοποιείται.
1. Διότι κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για οργανωμένο σχέδιο συκοφάντησης και διάλυσης του ΠΑΣΟΚ παρόλο που: (i) οι πολιτικές ευθύνες για το σκάνδαλο της φοροασυλίας του πολύ μεγάλου πλούτου και μάλιστα τη στιγμή που κόβονται μισθοί και συντάξεις και επιβάλλονται απίστευτα χαράτσια στους εργαζόμενους έχει καταστήσει υπόλογο το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην ελληνική κοινωνία πολύ περισσότερο απ’ όσο θα το καθιστούσε η διερεύνηση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών οποιουδήποτε μέλους του, ακόμη και του σημερινού αρχηγού του (ii) η θεαματική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ που καταγράφηκε τόσο στις τελευταίες εκλογές όσο και μετεκλογικά στις δημοσκοπήσεις δεν είναι το αποτέλεσμα σκευωριών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρίζεται ο κ. Βενιζέλος, αλλά σχετίζεται ευθέως με τα εξής: (iia) την καταστροφική μνημονιακή πολιτική που καταδικάζει σε ανεργία, φτώχεια και απόγνωση τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, (iib) το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ επί του κ. Βενιζέλου έχει γίνει ουρά της ΝΔ του κ. Σαμαρά, η οποία όχι μόνο ακολουθεί επιθετικότερα την ίδια καταστροφική μνημονιακή πολιτική αλλά επί πλέον, υπό την καθοδήγηση του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη, έχει αποκτήσει αποκρουστικά ακροδεξιά χαρακτηριστικά, (iic) την ιδιαίτερη σχέση του ΠΑΣΟΚ και επί του κ. Βενιζέλου με το σύστημα πολιτικής-επιχειρηματικής-μηντιακής διαπλοκής, η οποία αποδεικνύεται και από την απροκάλυπτη στήριξη που του παρέχουν τα μέσα αυτά, (γ) για την ηθική καταρράκωση του ΠΑΣΟΚ αρκεί το ότι στις υποθέσεις Τσουκάτου, Τσοχατζόπουλου και άλλων προστίθεται o κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ μέχρι πριν από λίγες ημέρες, (δ) αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καταλογίζει στον κ. Βενιζέλο είναι τα ίδια με όσα του καταλογίζουν μέχρι χθες κεντρικά του στελέχη όπως πχ ο κ. Ραγκούσης και ο κ. Αηδόνης.
Διότι κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ότι δεν ψήφισε τα μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής όταν ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης είναι τέτοια ώστε ακόμη και η ίδια η τρόικα τόσο στο αρχικό μεσοπρόθεσμο όσο και στις μετέπειτα αναθεωρήσεις του (και την τελευταία τον περασμένο Νοέμβριο), αρνείται να προβλεφθούν δημόσια έσοδα από την ενίσχυση της φορολογικής συμμόρφωσης, δηλαδή την πάταξη της φοροδιαφυγής και για την άρνησή της αυτή συνεχώς δικαιώνεται. Επίσης ο κ. Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν ψήφισε επιμέρους ρυθμίσεις διότι αυτές συμπεριλαμβάνονται σε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα τα οποία καταψηφίζει συλλήβδην. Άλλωστε (όπως αποδεικνύει και η λίστα Λαγκάρντ) ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνει ότι δεν υπάρχει ειλικρινής πολιτική βούληση για την πάταξη της φοροδιαφυγής του μεγάλου πλούτου.
Διότι καθυβρίζει και κατασυκοφαντεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ την στιγμή που ο ίδιος έχει πιαστεί με την γίδα (φοροασυλία του μεγάλου πλούτου) στην πλάτη. Αντ’ αυτού, θα μπορούσε ο ίδιος να ζητάει την παραπέρα διερεύνηση της υπόθεσης όσον αφορά το πρόσωπό του. Γιατί δεν το πράττει;
Διότι αποκάλυψε στην Βουλή ότι διατηρεί στο προσωπικό του αρχείο κρίσιμα στοιχεία και έγγραφα του κράτους, όπως τα αμυντικά σχέδια της χώρας, καταδεικνύοντας ότι ο ίδιος θεωρεί το κράτος τσιφλίκι του.
Διότι η αλαζονεία του έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να θεωρεί ότι η διερεύνηση ενδεχόμενων δικών του ποινικών ευθυνών θα υπονόμευε την χώρα!
Γ. Οι πολιτικές ευθύνες που άπτονται του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ είναι τέτοιες που σε κάθε ευνομούμενο κράτος θα αρκούσαν ώστε να οδηγήσουν τους εμπλεκόμενους σε παραίτηση. Στον δημόσιο διάλογο, ωστόσο, γίνεται συντονισμένη προσπάθεια να παρακαμφθούν οι ευθύνες αυτές, και οι συνέπειες της πραγματικής απόδοσής τους. Επαναλαμβάνουμε ότι είναι απαράδεχτο το γεγονός της φοροασυλίας και της προστασίας της φοροδιαφυγής του πολύ μεγάλου πλούτου την ίδια στιγμή που κόβονται συντάξεις και μισθοί, επιβάλλονται αλλεπάλληλα χαράτσια και διαλύεται το κοινωνικό κράτος. Άλλα κράτη με όχι τόσο οξυμένα οικονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα (πχ Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) αξιοποίησαν την ίδια ακριβώς λίστα και είχαν δημόσια έσοδα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, συντονίστηκε το σύστημα διαπλοκής ώστε ούτε καν να διερευνηθούν οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των εμπλεκόμενων. Επίσης επισημαίνουμε το γεγονός ότι οι «δυσλειτουργίες» της κρατικής μηχανής αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι «τυχαίνει» να συμβαίνουν πάντοτε προκειμένου να υπηρετούνται τα συμφέροντα των ζάπλουτων ενώ σε άλλες περιπτώσεις (όπως πχ στο χαράτσι της ΔΕΗ που ο κ. Βενιζέλος επέβαλλε στην ελληνική κοινωνία) η ίδια μηχανή «τυχαίνει» να παρουσιάζεται άκρως αποτελεσματική. Προφανώς και δεν πρόκειται για «τύχη» αλλά για συνειδητή πολιτική επιλογή. Επίσης, επισημαίνουμε τις δυνατότητες φοροασυλίας του μεγάλου πλούτου που παρέχει η απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα και η πλήρης ελευθερία κίνησης κεφαλαίων.
Δ. Τα συμπεράσματα που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θεωρεί ότι πρέπει να βγουν από τις εξελίξεις σε σχέση με τη λίστα Λαγκάρντ είναι ότι οι αλλαγές που συμβαίνουν την εποχή του μνημονίου είναι τέτοιες που καταστρέφουν ό,τι θα άξιζε να διατηρηθεί ή να ενισχυθεί από την προηγούμενη περίοδο (συλλογικές διαπραγματεύσεις και αξιοπρεπείς συμβάσεις εργασίας, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου πλούτου) ενώ προωθούν όλες τις παθογένειες που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή (φορολογική ασυλία του μεγάλου πλούτου, περαιτέρω υποβάθμιση της εργασίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου). Οι αλλαγές αυτές προωθούνται αφενός από το σύστημα διαπλοκής που επί χρόνια ηγεμόνευσε στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και αφετέρου υπό καθεστώς αντιδημοκρατικής εκτροπής (με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με μέτρα που αρμόδια όργανα όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο ελέγχουν για αντισυνταγματικότητα). Τα παραπάνω καθιστούν επιτακτική και κατεπείγουσα την ανάγκη να οδηγηθούμε μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες στη ριζική πολιτική αλλαγή που προτείνει και συνιστά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όσο διατηρείται το παρόν πολιτικό κατεστημένο, τόσο θα βαθαίνει η καταστροφή της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
