Ο 60χρονος έχασε πριν από τρεις δεκαετίες τη δουλειά του και έκτοτε ζει στους δρόμους και τρώει ό,τι βρει. Κοιάμται στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και καθαρίζει το χώρο από τα πλαστικά μπουκάλια.
Κάποιοι του δίνουν μπισκότα ή μερικά χρήματα… Εκείνος δεν σκέφτεται τον εαυτό του, τι θα φάει ή πώς θα περάσει τη μέρα, αλλά η μόνη του έννοια είναι να ταΐσει περί τα 6-7 αδέσποτα που είναι οι μοναδικοί του φίλοι στη μοναξιά του.
«Όταν δεν περιμένεις τίποτα από τη ζωή το μοναδικό που μπορείς να κάνεις είναι να προσφέρεις καλοσύνη», λέει ο ίδιος.
