Στην κορυφή του κόσμου οδήγησε τη χώρα μας ο Ελληνας bodybuilder Λευτέρης Σιδηρόπουλος κατακτώντας στο Αμβούργο της Γερμανίας και το NAC Universe 2014 τον Γενικό Τίτλο (Overall) στο Bodybuilding.
Ο πρώτος Ελληνας που κατακτά τη συγκεκριμένη διάκριση είναι μόλις 31 ετών και ασχολείται με το bodybuilding από τα 17 του ενώ από το 2007 κατεβαίνει σε αγώνες. Εχει πάρει 2 φορές τον τίτλο Mr. Hellas στη μεσαία κατηγορία το 2009 και το 2010 αλλά και πολύ καλές θέσεις σε διάφορους αγώνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Με ύψος 1.78 και αγωνιστικό βάρος 95-97 κιλά (off-season 110 κιλά) αποτελεί ένα δυνατό χαρτί για το ελληνικό bodybuilding σε παγκόσμιες διοργανώσεις.
Ωστόσο η πορεία προς την κορυφή δεν ήταν εύκολη. Απο την ηλικία των 15, θαύμαζε τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ, τον Φλεξ Γουίλερ και τον Κέβιν Λεβρόν και οι αφίσες τους κοσμούσαν τους τοίχους στο εφηβικό του δωμάτιο.
Ενα χρόνο αργότερα αποφασίζει να ξεκινήσει προπόνηση με βάρη έχοντας ως στόχο να μοιάσει κάποτε στα είδωλα του.
Οταν ξεκίνησε το γυμναστήριο ζύγιζε το πολύ 60 κιλά και άρχισε κάνοντας τις πρώτες του πιέσεις στον πάγκο μόνο με τη μπάρα και τις πρώτες κάμψεις δικεφάλων με 5κιλους αλτήρες. Μετά από σκληρή και επίπονη προπόνηση και διατροφή κατόρθωσε να φτάσει τα 80 κιλά σε 6 μόλις μήνες και τότε φάνηκε καθαρά ότι ήταν μία μοναδική περίπτωση.
Παράλληλα με το σχολείο, δούλευε προκειμένου να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για τα συμπληρώματα διατροφής του, καθώς οι γονείς του δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον βοηθήσουν, ενώ του φώναζαν συνεχώς να σταματήσει να πηγαίνει στο γυμναστήριο και να αφοσιωθεί στο σχολείο του και το διάβασμα.
Ωστόσο η ακατανίκητη θέληση και το πείσμα του Λευτέρη δεν τον άφηνε να σταματήσει. Ενα χρόνο μετά το σωματικό βάρος του έφτασε στα 90 κιλά και μπορούσε και πίεζε 150 κιλά στον πάγκο για 8 αυστηρές επαναλήψεις, 170 κιλά για 15 επαναλήψεις στις άρσεις θανάτου και 180 κιλά βαθύ κάθισμα για 8 επαναλήψεις.
Οταν μπήκε στο στρατό, τα πράγματα ωστόσο έγιναν πολύ δύσκολα. Υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις στο σώμα των πεζοναυτών, όμως οι δραστηριότητες στις Ειδικές Δυνάμεις ήταν πολύ έντονες, επίπονες και απαιτητικές ενώ η διατροφή ελλιπής για τις σωματικές ανάγκες του Λευτέρη, ενώ προσπαθούσε να κάνει βάρη στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διέθετε.
Απολύεται ένα χρόνο μετά έχοντας χάσει 15ολόκληρα κιλά και αρκετή μυική μάζα, όμως είναι αποφασισμένος και μετά από 1 χρόνο εντατικής προπόνησης και διατροφής φτάνει και πάλι τα 95 κιλά,διατηρώντας τη συμμετρία του και τη μικρή του μέση.
Το 2007 ένας φίλος του τον φέρνει σε επαφή με ένα κριτή της Ε.Ο.Σ.Δ ο οποίος τον παρακινεί να ’’κατέβει’’σε αγώνες διότι είχε ’’πολύ καλό καλούπι’’, ωστόσο ο Λευτέρης που από τότε τον χαρακτήριζε απο τότε η σεμνότητα και η ταπεινότητα στην αρχή δίστασε. Τελικά χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία, κατεβαίνει στους αγώνες της Ε.Ο.Σ.Δ στην Ελευσίνα και βγαίνει 4ος στη μεσαία κατηγορία!
Για πρώτη φορά είδε το άστρο του να λάμπει και τα ενθαρρυντικά λόγια που άκουσε του έδωσαν ελπίδες για ένα σπουδαίο μέλλον σε αγωνιστικό επίπεδο.
Το 2008 προετοιμάζεται και συμμετέχει σε ένα μεγάλο αγώνα της Ε.Ο.Σ.Δ – στο Βελλίδειο όπου κερδίζει πάλι την 4η θέση ανάμεσα σε περισσότερους και καλύτερους αθλητές αυτή τη φορά στην κατηγορία 90.
Ο Λευτέρης συνειδητοποιεί ότι μπορεί να φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο και καταφέρνει να κερδίσει τη 2η θέση στους αγώνες της NAC στην Κέρκυρα, την 1η θέση στη μεσαία κατηγορία στους αγώνες της WABBA και τη 2η θέση στο γενικό πίσω απο τον πολύ έμπειρο εκπληκτικό αθλητή, Αντώνη Κονδύλη.
Η WABBA αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του και τις προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά του και τον έστειλε στις Βρυξέλλες στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα όπου κατακτά την 5η θέση ανάμεσα σε 30 αθλητές στη μεσαία κατηγορία.
Στόχος πλέον είναι η καθιέρωση μέσα από παγκόσμιους αγώνες όμως η μοίρα του επιφυλάσσει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι.
Καθώς προετοιμάζεται για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της WABBA στη Βουδαπέστη με προπονήσεις αδιανόητα σκληρές για τον μέσο αθλούμενο κι ενώ εκτελεί γαλλικές εκτάσεις τρικεφάλων με στραβόμπαρα και 80 κιλά πάνω στη μπάρα νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μεταφέρεται με αφόρητους πόνους στο νοσοκομείο και τα αποτελέσματα της μαγνητικής σοκάρουν τους πάντες. Ολική ρήξη του τένοντα που συνδέει τον τρικέφαλο με την άρθρωση του αγκώνα στο δεξί του χέρι και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα. Η εγχείρηση είναι πολύωρη και εξαιρετικά δύσκολη το παραμικρό λάθος μπορεί να σημάνει το πρόωρο και άδοξο τέλος της καριέρας του μεγαλύτερου ταλέντου στο Ελληνικό bodybuilding.
Τελικά όλα βαίνουν καλώς και ο ορθοπεδικός χειρούργος Αναστάσιος Μουρίκης, σώζει την καριέρα του Λευτέρη. Ακολουθούν τέσσερις πολύ δύσκολοι μήνες φυσιοθεραπείας με τον Λευτέρη να χάνει συνεχώς μυική μάζα και να υποφέρει από κατάθλιψη. Σκέφτεται να τα παρατήσει ,απογοητεύεται,κλονίζεται η πίστη του και κάμπτεται το ηθικό του.
Τελικά μαζεύει τις δυνάμεις που του έχουν απομείνει και με σύμμαχο την ατελείωτη αγάπη για το άθλημα αποφασίζει να παλέψει και να συνεχίσει. Μετά από 8 ολόκληρους μήνες αποχής πιάνει ξανά αλτήρα δύο κιλών και ξεκινάει ένα σκληρό δρόμο για την επάνοδο του.
Μετά από ατέλειωτες προπονήσεις, το σώμα του Λευτέρη επανέρχεται και μόλις ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό του, τον Ιούνιο του 2012 συμμετέχει απευθείας ως παλαιός πρωταθλητής στον γενικό τίτλο, στους αγώνες της WABBA.
Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από εκείνο τον τραυματισμό και πλέον ο Λευτέρης με το πείσμα και την αγάπη του για το bodybuilding κατάφερε να ανεβάσει την Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου, ενώ η αισιοδοξία και η αφοσίωση του αποτελεί έμπνευση για τους νεότερους: «Ζώ και αναπνέω για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Δεν με ενδιαφέρει το πόσο σκληρός και ανηφορικός θα είναι ο δρόμος γιατί πιστεύω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα για να τα καταφέρω» δηλώνει.
Use Facebook to Comment on this Post
