Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη
Με τον Γεωργιάδη συμφωνώ απόλυτα ως προς το ότι ήταν μονόδρομος το μνημόνιο, λόγο όμως του οικονομικού αδιεξόδου που μας οδήγησε ο Παπανδρέου για τους εξής τρεις λόγους…
a) Ο Παπανδρέου γνωρίζοντας ότι ήταν ψέμα, το λεφτά υπάρχουν, ήθελε μια εξωτερική υποστήριξη – άλλοθι της πολιτικής λιτότητας που ήξερε πριν τις εκλογές ότι ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει.
b) Ο Παπανδρέου κινούμενος από ιδεολογική εμπάθεια εναντίον της κακιάς υποτίθεται δεξιάς, ήθελε διατρανώνοντας το πρόβλημα της Ελλάδας, να ξευτιλίσει τον Καραμανλή.
c) Ο Παπανδρέου δεν υπήρξε ποτέ ώριμος ως πολιτικός, για αυτό και δεν αντλήθηκε έγκαιρα και δεν κατανοεί ακόμα ότι οι ξένοι δεν ήθελαν και δεν θέλουν να ανακάμψει η Ελλάδα, τουλάχιστον αν πρώτα δεν της αποσπάσουν ότι αυτοί θεωρούν αξιόλογο για τα δικά τους συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά.
Είναι ξεκάθαρο ότι αν το ΠΑΣΟΚ κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβρη του 2009 είχε ανακοινώσει περιστολή δαπανών, μείωση από πρώτη Ιανουάριου του 2010 του συνόλου των μισθών στο δημόσιο κατά 10% και απόλυση μέχρι τον Μάιο του 2010 εκατό χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, είναι σίγουρο 100% ότι δεν θα είχαμε ανάγκη το ΔΝΤ το 2010.
Και βέβαια εννοείται ότι αν τον χρόνο αυτό που θα κερδίζαμε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010 γινόταν και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και περεταίρω οικονομικές προσαρμογές συνοδευόμενες με έναν γενναίο αναπτυξιακό νόμο, χωρίς να πειραχτούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα θα είχαμε περιορίσει το μέγεθος αυτής της οικονομικής καταστροφής, δεν λέω αποφύγει, όμως θα ήταν η κατάσταση πλήρως διαχωρίσιμη χωρίς τους ξένους και τους εκβιασμούς τους.
Ο Γεωργιάδης, όπως και ο Στουρνάρας υμνώντας όμως σήμερα το μνημόνιο, μετατρέπονται σε όψιμους Παπανδρέους μη αντιλαμβανόμενοι ακόμη και τώρα ότι η σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση είναι χειρότερη από αυτή που ήταν πέντε μέρες πριν μπούμε στο μνημόνιο.
Η πριν το μνημόνιο πολιτική του ΠΑΣΟΚ και η μετά το μνημόνιο πολιτικές έδωσαν το δικαίωμα σε μια σειρά από παγκόσμιους γνωστούς καιροσκόπους και κερδοσκόπους, λόγο της παντελούς έλλειψης σε βαθμό ύποπτο αναπτυξιακής προσπάθειας και εθνικού σχεδίου, να μας αντιμετωπίζουν ακόμη και σήμερα ως τους βλάκες που είναι πρόσφοροι προς εκμετάλλευση.
Το χείριστο όμως είναι ότι ακόμη και σήμερα δείχνουν οι πράξεις και τα λόγια αυτών που μας κυβερνούν και αυτών που παρουσιάζονται ως αυριανοί κυβερνήτες, ότι ούτε σχέδιο έχουν και ούτε φαίνετε να κατανοούν ότι χωρίς δική μας αναπτυξιακή παραγωγική στρατηγική όχι μόνο δεν σώνεται η οικονομία, αλλά συνεχώς ξεπέφτουμε και ξευτιλιζόμαστε ως οι βλάκες της Ευρώπης.
Ένα ερώτημα για τον εαυτό μας: Αν η Ελλάδα είχε την οικονομική και πολιτική δυνατότητα να αποσπάσει το σύνολο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και επιχειρήσεων της Γερμανίας, θα το έπρεπε ναι ή όχι;
Εγώ λέω ναι, ακόμη και αν ήταν κυβέρνηση της Ελλάδας η ουτοπική χαζοαριστερά των Εξαρχείων.
Ας κατανοήσουμε ως κοινωνία ότι τα κράτη και οι κοινωνίες δεν είναι φορείς παραγωγής δικαιοσύνης, αλλά συμφερόντων και έτσι θα συνεχίσουν να είναι.
Και αν βγούμε από το μνημόνιο και αν έρθει η δραχμή, τι έχουμε προγραμματίσει να παράγουμε;
Η οικονομία είναι εισερχόμενα και εξερχόμενα και όσο θα συνεχίσουν τα εξερχόμενα από την Ελλάδας ευρώ να είναι περισσότερα από τα εισερχόμενα, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούμαστε σε πλήρη φτώχεια.
Με πέντε – έξι μήνες δουλειά στον τουρισμό και τριτοκοσμικούς μετανάστες ντιλίβερη πετράδες και καθαριστές παμπρίζ στα φανάρια, οικονομία δεν νοείται την εποχή σε προηγμένη χώρα.
Λοιπόν ξαναρωτάω: Τι θα παράγουμε;
