Σε συνθήκες εγκατάλειψης, που αγγίζουν τα όρια της λήθης, συνεχίζουν να στέκονται αρκετά από τα ιστορικά κτίρια της Πάτρας, ορισμένα….
εκ των οποίων νεοκλασικά. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πόλη κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Εκεί διατηρούνται με σεβασμό όχι μόνο μεμονωμένα οικοδομήματα αλλά και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα διατηρώντας παράλληλα ζωντανό τον πολιτισμό που τα δημιούργησε.
Φυσικά γι` αυτήν την «αμέλεια» δεν ευθύνεται η οικονομική κρίση αφού τις εικόνες αυτές τις αντικρίζουμε εδώ και δεκαετίες. Ούτε βέβαια ευθύνεται εξ ολοκλήρου το κράτος. Το κράτος επικυρώνει λύσεις, δεν εφευρίσκει. Τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε και τα λύνουμε εμείς οι ίδιοι. Πώς το κράτος να ενισχύσει ανύπαρκτα αισθήματα και απαιτήσεις;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κτίριο της οδού Σωτηριάδου απέναντι ακριβώς από την είσοδο του αρχαίου Ωδείου, το οποίο βρίσκεται σε λίστα αναμονής για να χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος, ενώ η στατική του κατάσταση δεν επιτρέπει να χάνεται χρόνος. Για πολλά άλλα κτίρια της πόλης δεν υφίσταται καν σχεδιασμός για την καταγραφή και αντιμετώπιση των προβλημάτων τους.
Το όλο ζήτημα δεν αφορά μόνο τους κρατικούς λειτουργούς, οι οποίοι δείχνουν προκλητική απάθεια, αλλά αναδεικνύει και την αισθητική ένδεια της εποχής. Κάτω από αυτή την οπτική το πρόβλημα γιγαντώνεται και διαπερνά πολλές πτυχές της κοινωνικής μας ζωής. Μήπως εκφράζει αυτό που είμαστε; Νευρικοί, αγχώδεις, επιπόλαιοι, που για να ακολουθήσουμε τα πρότυπα της Δύσης αφήσαμε τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας να παρακμάσουν;
Όπως είπε ο αρχιτέκτων Αριστομένης Προβελέγγιος: «Η ιστορία των πόλεων είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Μέσα από τη μορφή που διατηρεί κάθε πόλη διαβάζεις τις αξίες, την παράδοση, τον πολιτισμό που την δημιούργησε. Τα κίνητρα των ανθρώπων, τον σεβασμό ή την ασέβεια, το θάρρος ή τον εγωισμό αυτών που την κατοίκησαν και την κατοικούν».
patrisnews.com