Ο καυτός Σεπτέμβρης ή το regime change προ των πυλών

Δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί, ότι μια επαναδιαπραγμάτευση μόνο από μια κάποια θέση ισχύος της ελληνικής πλευράς έχει κάποιο νόημα; Και γιατί δεν λένε πια λέξη για την δυνατότητα μιας καταγγελίας του Μνημονίου και στάσης πληρωμών, όπως ζήτησαν 67 ακαδημαϊκοί σε γράμμα τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2012;

Η σταση του Τσίπρα είναι κατανοητή μόνο απο την επιθυμία του να κυβερνήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Και μετα; Μετά, λόγω ελλείψεως ενος εναλλακτικού προγράμματος θα συνεχίσει την σημερινή πολιτική του Σαμαρά. Διότι Τσίπρας Ξετσίπρας η Τρόικα θα ζητήσει και απο αυτόν την εφαρμογή του προγράμματός της, γνωρίζοντας, ότι οι μαγκιές και οι τσαμπουκάδες του είναι μόνο για την εσωτερική κατάλωση των ιθαγενών. Και επειδή ο Τσίπρας θέλει σύντομα να κυβερνήσει (θα δούμε στη συνέχεια απο που προέρχεται η σχετική πίεση), υποσχέθηκε έναν καυτό Σεπτέμβριο. 

Και να, προτού ακόμη μπεί ο Σεπτέμβριος, είχαν αρχίσει τα όργανα: Βομβιστική απόπειρα εναντίον του γραφείου του Σαμαρά και του σπιτιού του αδελφού του Σίμου Κεδίκογλου, δολοφονικές επιθέσεις εναντίον δικαστών, εμπόλεμη κατάσταση που δημιούργησαν κάποιοι στην Χαλκιδική για τα ορυχεία χρυσού, καταλήψεις υπουργείων, συνεχείς φασαρίες στα Πανεπιστήμια και στους δρόμους της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων, κλιμάκωση συνδικαλιστικών και «επαναστατικών» κινητοποιήσεων και φραστική όξυνση στα τηλεπαράθυρα και τον τύπο. 

Που δείχνουν, ότι οι διοργανωτές της κοινωνικής και πολιτικής αναστάτωσης που βρίσκονται πίσω απο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που έχουν προγραμματίσει τον επόμενο γύρο της παρδαλής επανάστασης στην Ελλάδα, έχουν ήδη στήσει το σκηνικό της αποσταθεροποίησης, που θα είναι όμοια με την «επανάσταση» εναντίον του Κώστα Καραμανλή το 2007 και τώρα θα έχει για σκοπό την καθαίρεση του Σαμαρά.

2 Regime change

Για να αναλάβει ο Τσίπρας την διακυβέρνηση της χώρας χρειάζεται μια αλλαγή καθεστώτος, το λεγόμενο Regime change. Αλλαγή καθεστώτος είχαμε το 1967 με τους Στρατιωτικούς και το 2009, όταν τις εκλογές που έγιναν κάτω απο ένα κλίμα τεχνητής αστάθειας και πολώσεως κέρδισε ο επιλεγής απο τον Ηγεμόνα Geoffrey Παπανδρέου. 

Των εκλογών εκείνων είχε προηγηθεί μια περίοδος αναρχίας και πρωτοφανούς πολιτικής αντιπαράθεσης, που χαρακτηρίζεται κυρίως απο τα γεγονότα που έλαβαν χώραν τον Σεπτέβριο του 2007: 

Διαδηλώσεις, τρομοκρατικές επιθέσεις, μπλαμπλάδες στα τηλεπαράθυρα, τα κατηγορίες των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως εναντίον του Κώστα Καραμανλή, μπλοκάρισμα του έργου της κυβέρνησής του, αρνητικά δημοσιεύματα στα Μαζικά Μέσα του εξω- και εσωτερικού (και στα εκατοντάδες πληρωμένα σκανδαλοθηρικά ιστολόγια), κομμουνιστικές/αναρχικές ομάδες εν δράσει, οι μεγάλοι εμπρησμοί δασών και γενικά ένα κλίμα αναστάτωσης και ανασφάλειας, το οποίοι όλοι χρεώναν στον Καραμανλή και η προκήρυξη πρόωρων εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2007 που κέρδισε μεν ο Καραμανλής, όμως η καθαίρεσή του ήταν ήδη δρομολογημένη και συνέβη το 2009 (για τα όσα συνέβησαν κατα τις παραμονες των προωρων εκλογων που προκηρυχθηκαν στις 16. Σεπτεμβριου 2007 βλέπε και το άρθρο μου Η Ελλαδα της παρδαλης επαναστασης).

Ποιός όμως βρίσκεται πίσω απο όλα αυτά; Και δεν εννοώ βέβαια τους πολιτικούς παίκτες εντός Ελλάδος, όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιου είδους αναλύσεις, αλλά εκείνους που βρίσκονται πίσω απο αυτούς τους Καραγκίοζηδες ή πολιτικούς, τους ηγέτες και ηγετίσκους, αλλά την λεγόμενη διεθνή οικονομική ελίτ που εξουσιάζει όχι μόνο την πολιτική και τους πολιτικούς εντός και εκτός Ελλάδος, χρησιμοποιώντας τους σαν πιόνια στα γεωστρατηγικά της σχέδια, αυτόν που εγώ ονομάζω Ηγεμόνα. Έλληνες – και ξένοι – πολιτικοί και πρωθυπουργοί, που του κάνουν κόνξες, θεωρούνται απο τον Ηγεμόνα ακατάλληλοι, είναι ένα καμμένο χαρτί. Καθαιρούνται λοιπόν και αντικαθίστανται απο έναν άλλο που απο το προφίλ που του έχουν κάνει τα Think Tanks που έχει στη διάθεσή του, θεωρείται πιό κατάλληλος για το Job.

Το ποιός είναι ο Ηγεμόνας το έχω εξηγήσει πολλές φορές, ας το επαναλάβω, εν συντομία, ακόμη μια φορά. Φυσικά δεν πρόκειται για τον Ηγεμόνα (Il Principe) του Νικολό Μακιαβέλι, αλλά για την Δυναστεία των Rothschilds, η οποία σε συνεργασία με την αυτοκρατορία του Rockefeller, ελέγχει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, την πολιτική, τους πολιτικούς και τα Μαζικά Μέσα Πληροφόρησης (βλέπε και The Rotschild Octopus – Το οκταπόδι Rothschild στο Βαλκάνια).

Της αλλαγής καθεστώτος (Regime change) προηγούνται οι λεγόμενες παρδαλές επαναστάσεις, κατά τις οποίες ο στοχοποιηθείς Ηγέτης, λέγεται και Δεσπότης, Δικτάτορας, Σφαγέας του λαού του κ.λπ. καθαιρείτα ή δολοφονείται και εγκαθίσταται μαζί με το δήθεν δημοκρατικό καθεστώς που ήρθε και ο άνθρωπος του Ηγεμόνα. 

Η συνέχεια είναι η αποδιάρθρωσηκαι του κράτους, ο οικονομικός κατήφορος, ή ανεργία και η φτώχεια του πληθυσμού και το πολιτικό χάος (όπως σχετικά πρόσφατα στο Ιρακ, την Λιβύη, την Αίγυπτο, σήμερα στη Συρία). 

Της αλλαγής καθεστώτος προηγείται επίσης ο οικονομικός στραγγαλισμό της οικονομίας του κράτους, που γίνεται με τις σχετικές παρεμβάσεις των τοκογλυφικών τραπεζών του Ηγεμόνα να πλήττουν θανατηφόρα την οικονομία του – ένα είδος Waterboarding – και παράλληλα η με κάθε μέσο στήριξη του προσώπου που πήρε το χρίσμα για την πρωθυπουργία και – vice versa – η δυσφήμιση του κυβερνώντος πρωθυπουργού και επιλεγμένων μελών της κυβέρνησής του. 

 Για τον σκοπό αυτό τίθενται σε κίνηση στρατιές δημοσιογράφων, συνδικαλιστών και αργόσχολων «επαναστατών» καθώς και ντουζίνες τρομοκρατικών ομάδων, οι οποίες, καθοδηγούμενες απο την CIA και την MOSSAD, φροντίζουν για την δημιουργία του απαραίτητου κλίματος πολώσεως, τρομοκρατίας, ανασφάλειας και δυσαρεσκειας των πολιτών, που πνιγόμενοι είναι πρόθυμοι να πιαστούν ακόμη και απο ένα φίδι, όπως λέει μια τουρκική παροιμία. Που στην Ελλάδα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

3 Γιατί πάλι Regime change;

Ο Ηγεμόνας είναι λοιπόν αυτός, που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις και πολιτικούς, παράδειγμα η στρατιωτική χούντα, που με το πραξικόπημά της το 1967 εμπόδισε την παπανδρεϊκής εμπνεύσεως προσέγγιση της Ελλάδος στην Σοβιετική Ένωση, την όποια όμως επιδίωξε μετα και γι’ αυτό καθαιρέθηκε, το ανεβοκατέβασμα στρατιωτικών στην διπλανή Τουρκία για τους ίδιους περίπου λόγους, ο παροπλισμός του Geoffrey Παπανδρέου, μετα την «επιτυχή» έκβαση της αποστολής που του ανετέθη (σε συνεργασία με την σιωνιστική τράπεζα Goldman Sachs) για την είσοδο του σιωνιστικού Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ευρωζώνη μέσω της ελληνικής χρεωκοπίας, η καθαίρεση του Κώστα Καραμανλή, που επιδίωκε μια συνεργασία με την Ρωσία στον αγωγό South Stream και αρνιόταν την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, που στο θέμα της Συρίας και τις σχέσεις του με το Ισραήλ δεν έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει.

Όλα αυτά λοιπόν έχουν να κάνουν με τα γεωστρατηγικά σχέδια του Ηγεμόνα. Η Ευρώπη, δηλαδή τα κεντρικά κράτη της ΕΕ, είναι σήμερα ενεργειακά πλήρως εξαρτημένη από τη Ρωσία, τον μεγαλύτερο προμηθευτή φυσικού αερίου που χρειάζεται για την βιομηχανία και την ευημερία της. Η εξάρτηση αυτή είναι ένα πρόβλημα για την ΕΕ και για τον Ηγεμόνα, ο οποίος ελέγχει πολιτικά και οικονομικά τα κράτη αυτά. 

Η ρωσική Gazprom, η οποία κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο, επιδιώκει τελευταία και τον έλεγχο των υποδομών, στην προκειμένη περίπτωση των αγωγών αεριου προς την Ευρώπη. 

Όσοι παρακολουθούν τον πόλεμο που εξαπέλυσε ο Ηγεμόνας εναντίον της Συρίας και βλέπουν τις κινήσεις του για τον επόμενο στόχο του, που θα είναι το Ιραν, θα έχουν ίσως καταλάβει, ότι ο καυγάς εδώ δεν γίνεται για τις Δημοκρατίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την απομάκρυνση αυταρχικών “δικτατόρων”, αλλά για το θέμα των μελλοντικών αγωγών πετρελαίου και αερίου από την Ασία προς την Ευρώπη, δηλαδή για την κυριαρχία επι της Ευρασίας, την οποία ο θεωρητικός των αμερικανών προέδρων και σύμβουλος των Σιωνιστοαμερικανών, Zbigniew Brzezinski, χαρακτήρισε ως το κέντρο της παγκόσμιας δύναμης (Zbigniew Brzezinski: The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives).

4 Η Ελλάδα στις συμπληγάδες της γεωπολιτικής του Ηγεμόνα

Ο Κώστας Καραμανλής δυσαρέστησε σφόδρα τον Ηγεμόνα, όταν πήγε να ξεκινήσει μια συνεργασία με την Ρωσία στο ευαίσθητο θέμα του αγωγού South Stream, ο οποίος άγγιζε ζωτικές πολιτικές του Ηγεμόνα στο θέμα μεταφοράς πετρελαίου και αερίου απο την Ασία στην Δυτική Ευρώπη. 

Και για τον λόγο αυτό καθαιρέθηκε. Και ο Σαμαράς, χωρίς να έχει διδαχθεί κάτι απο το πάθημα του Καραμανλή στο θέμα μιας συνεργασίας με την Ρωσία σε ενεργειακά θέματα, πήγε να εκποιήσει τις ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ … στην Ρωσία. Για τον Ηγεμόνα ένα ασυγχώρητο αμάρτημα, που του έδειξε, ότι ο εν λόγω πολιτικός δεν του κάνει και θα πρέπει σύντομα να αντικατασταθεί απο έναν …καταλληλότερο.

Το δεύτερο «ατόπημα» που του καταλόγισε ο Ηγεμόνας είναι η διστακτική σταση του στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων / ιδιωτικοποιήσεων. Φυσικά και δεν πρόκειται για αποκρατικοποιήσεις, αλλά για το ξεπούλημα ελληνικών υποδομών και μεγαλων βιομηχανικών/οικονομικών μονάδων (λιμάνια, αεροδρόμια, εταιρίες υδάτων, ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ και ΕΛΒΟ κ.λπ. κ.λπ), αλλά αυτό ακριβώς προβλέπει και το σενάριο του Ηγεμόνα ή, για να το πω αλλιώς, το Μνημόνιο, να πουληθει ότι έχει και δεν έχει η Ελλάδα, μαζί με τα υποτιθέμενα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου, στις λεγόμενες ακρίδες της Αυτοκρατορίας του Ηγεμόνα/των Rothschilds, στα παμφάγα Mega-Fonds όπως είναι οι KKR, Blackstone, Carlyle, Thomas Lee, Apollo μέσω των Ελλήνων αχυρανθρώπων τους.

Με δυό λέξεις. Ο Σαμαράς αποδείχθηκε για τον Ηγεμόνα ακατάλληλος προς χρήσιν και, κατα τα φαινόμενα, έχει ήδη προγραφεί, ενώ ως καταλληλότερο για τους σκοπούς του θεωρεί τον Τσίπρα, τον οποίο και προωθεί παντί τρόπω.

5 Ελλάδα, το failed state, το αποτυχημένο κράτος της Ευρώπης

Όπως ανέφερα πιο πάνω, το επικρατούν σκηνικό στην Ελλάδα θυμίζει Σεπτέμβριο 2007. Και επειδή η τότε επικρατούσα κατάσταση είχε σκοπό την καθαίρεση του Καραμανλή, έτσι και η κατάσταση που επικρατεί σήμερα οδηγεί προς την καθαίρεση του Σαμαρά. Η όποια κατάσταση έχει κάνει την Ελλάδα ενα failed state, ένα αποτυχημένο, διαλυμένο κράτος, που αδυνατεί να επιβάλλει την τάξη και τον έλεγχο.

Μια τρανταχτή απόδειξη είναι η κατάληψη των κτιρίων της ΕΡΤ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού και η μετατροπή τους σε γιάφκες, μέσα απο τις οποίες συνδικαλιστές, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, χρήσιμοι ηλίθιοι και καλλιτέχνες της πυρκαγιάς μεταδίδουν αντικυβερνητικά προγράμματα. Άλλα: 

Τρομοκρατικές ομάδες δρούν ανενόχλητες κάτω απο την μύτη της Αστυνομίας και των Μυστικών Υπηρεσιών, φυλακισμένοι δραπετεύουν από τις φυλακές, κλέφτες απο την Βουλγαρία και την Ρουμανία κλεβουν απο καλώδια των σιδηροδρομικών γραμμών μέχρι και καπάκια των υπονόμων στους δρόμους, άτομα εν εξάλλω καταστάσει διατελούντα, που σε διαδηλώσεις, μπλόκα, καταλήψεις κτιρίων κ.λπ. διαπράττουν ποινικά αδικήματα δέρνοντας αστυνομικούς, καίγοντας αστυνομικά τμήματα ή προξενώντας ζημίες σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, αφήνονται απο τους δικαστές ελεύθεροι. 

Τα Ειρηνοδικεία, εν είδει κοινωνικών ιδρυμάτων, αποφασίζουν την μη αποπληρωμή δανείων σε τράπεζες. Η χώρα έχει περιπέσει στην απόλυτη ανομία, όπως φαίνεται και απο την παρακάτω έκκληση ενός ιστολογίου στους πολίτες:

Αρκετά πλήρωσε ο λαός κύριοι, τώρα πληρώστε εσείς!
Η δική σας διαχείριση μάς έφερε σέ αυτήν τήν κατάντια!
Δέν πληρώνουμε τίποτα, γιατί δέν μάς έμεινε τίποτα !
Νά πληρώσουν οί τράπεζες καί τά πολιτικοοικονομικά λαμόγια!
Ο λαός ενωμένος δέν πληρώνει τίποτα έως νά φύγετε!

Μάς καταστρέψατε τήν ζωή δολοφονήσατε 5.000 συνανθρώπους μας!
Διαλύσατε τήν χώρα, τίς οικογένειές μας, διώχνετε τά παιδιά μας!
Βρείτε τήν λύση μόνοι σας (εάν μπορείτε, εάν όχι φύγετε )!
Είμαστε αποφασισμένοι καί οργισμένοι!
Ελάτε νά μάς πάρετε τά σπίτια, νά μάς βάλετε φυλακή…!
Ελάτε νά μάς κόψετε τό ρεύμα, τολμήστε απατεώνες !
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ

Είμαστε χιλιάδες, εκατομμύρια γιά αυτό δέν φοβόμαστε!
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ! ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΟΠΛΟ!
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΕΦΟΡΙΕΣ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ. ΠΟΥΘΕΝΑ

(απο το http://lefta-telos.blogspot.de/p/blog-page_1.html)

Για το χάος, την ανομία και την ανυπακουή που επικρατούν μεγάλη ευθύνη φέρουν ιδιαίτερα οι τελείως εξαχρειωμένοι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα: «Τα ψέματα του κ. Σαμαρά τα έχει αντιληφθεί όλος ο ελληνικός λαός, με τις σημερινές του δηλώσεις, μπροστά στην πραγματικότητα της ελληνικής οικογένειας, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο πρωθυπουργός χρειάζεται ψυχιατρική υποστήριξη», λένε οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Σαμαρά: 

«Είναι καιρός να σταματήσει να κρύβεται και να απολογηθεί για την πολιτική του. Έστω για μια φορά πριν αποχωρήσει οριστικά…(στη Θεσσαλονίκη έκανε) …μια παραληρηματική ομιλία άνευ προηγουμένου…το βασικό ερώτημα που άφησε ο πρωθυπουργός να πλανάται είναι εάν ξέρει σε ποια χώρα βρίσκεται».

Με συγχωρείτε, αλλά αυτά εδώ δεν χαρακτηρίζουν πολίτες και πολιτικούς μιας κάπως ευνομούμενης χώρας, αλλά μάλλον το περίφημο φρενοκομείο που ανέφερε κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

6 Η παρδαλή επανάσταση σε πλήρη εξέλιξη

“Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται και ετοιμάζουν μια φθινοπωρινή διαρκή επίθεση, εναντίον των ‘ανακτόρων΄του ‘μνημονιακού κυβερνητικού διδύμου”, έγραφε στις 28.08.2013 στην “Καθημερινή” ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Και “ο λαός θα βρίσκεται στους δρόμους μέχρι να υποχρεωθεί ο Σαμαράς να προσφύγει σε εκλογές”… Η ομάδα Τσίπρα-Λαφαζάνη και παλαιοκομματικών του ΠΑΣΟΚ κηρύσσουν ‘ανένδοτο’ με σκοπό να κυβερνήσουν το συντομότερο δυνατόν. Η πολιτική αστάθεια αποτελεί αναπόδραστη πραγματικότητα” (Προϋπολογισμός με συνταγή ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν ξέρω αν ο λαός θα βρίσκεται στους δρόμους, στους δρόμους θα βρίσκονται πάντως οι ελεγχόμενοι απο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. συνδικαλιστες. Παραδείγματα:

Ένστολες κινητοποιήσεις Θεσσαλονική-Αθήνα-Κόρινθο-Θράκη
Προσκλητήριο Αγώνα Μετρούν τη δύναμή μας, θα λάβουν την απάντηση! Ανακοίνωση ΠΟΑΣΥ
Πανελλήνια ένστολη διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της Παρασκευής 6/9/2013
E.ΠΑ.Μ.: Γενική Πολιτική Απεργία

Απεργία στα γυμνάσια και λύκεια από τις 16 – 20 Σεπτεμβρίου απο τους τοπικούς συλλόγους ενώσεων καθηγητών (ΕΛΜΕ)

Τριήμερη πανελλαδική απεργία θα πραγματοποιήσουν οι νοσοκομειακοί γιατροί, από τις 17 έως τις 19 Σεπτεμβρίου

Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης: δέκα συλλαλητήρια απο τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, τους ενστόλους (αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί), το ΠΑΜΕ, την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης, τους… «αντίχρυσους» της Χαλκιδικής, κ.ά.

Και μαζί με το συνδικαλισταριό του Τσίπρα και οι πάντα πρόθυμοι επαναστάτες του ΑΝΤΑΡΣΙΑ, του ΠΑΜΕ, των όποιων άλλων “επαναστατικών” και αναρχικών οργανώσεων, η αργόσχολη νεολαία του τσαμπουκά και της μαγκιάς και όλη εκείνη η Σάρα και η Μάρα, που περιμένει τέτοιες ευκαιρίες για δώσει μια διέξοδο στα ανικανοποίητα ορμέμφυτά της. Και την “την ανατροπή Σαμαρά, υπό το βάρος του λαϊκού παράγοντα”, όπως λέει καί ο ΣΥΡΙΖΑ. «Όποιος δεν μπορεί να χτίσει, γκρεμίζει. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπάρχουν χτίστες…», διάβασα κάπου.

7 Ο Σαμαράς με την πλάτη στον τοίχο

«Το 2014 θα είναι έτος ανάκαμψης για την ελληνική οικονομία, θα πιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα και δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα», δήλωσε ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο των εγκαινίων της 78ης ΔΕΘ. Είπε επίσης: «Δεν χρειάζονται νέα μέτρα λιτότητας, χρειάζονται μέτρα ανάπτυξης και ανάκαμψης». 

Την οποία ανάπτυξη και ανάκαμψη την βλέπει ο Σαμαράς στην προσέλκυση επενδύσεων, που όπως είπε, ελπίζει να έρθουν ύστερα απο προσωπικές επαφές που είχε με εκπροσώπους μεγάλων πολυεθνικών όπως η Philip Morris, η IBΜ και η Νestle. Όνειρα θερινής νυκτός, κύριε Σαμαρά. Ποιός θα έρθει να επενδύσει σ’ ένα διαλυμένο κράτος όπως η Ελλάδα, όπου τίποτε δεν λειτουργεί και οι συντεχνίες θα τον ταράζουν κάθε λίγο και λιγάκι στις απεργίες; Σε ένα τέτοιο κράτος, δυστυχώς, έρχεται μόνο αυτός που θέλει ν’ αρπάξει ότι έμεινε.

Η γενική κατάσταση στην Ελλάδα είναι λοιπόν ζοφερή. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, οι πολιτικοί δημαγωγούν, τα Μαζικά Μέσα παραπληροφορούν χύνοντας λάδι στη φωτιά και ο όχλος ζητα λύσεις. Αλλά τι λύσεις: 

Μερικοί την επανάσταση, άλλοι να στηθούν κρεμάλες, σαν νάταν αυτό η λυση των ελληνικών προβλημάτων, άλλοι ζητούν την επέμβαση του Στρατού. Σ΄ένα κράτος που δεν τάχει χαμένα, οι κραυγές, οι βρισιες και οι κατηγορίες που ακούγονται στο πεζοδρόμιο ή γράφονται στα αναρίθμητα ιστολόγια, θα ήταν απαράδεκτες και πολλά απο αυτά που ακούγονται στην Βουλή θα συνιστούσαν ποινικό αδίκημα ενώ οι προτροπές κομμάτων και οργανώσεων για πράξεις – και οι ίδιες οι πράξεις – εναντίον του κράτους και των θεσμών και οργάνων του, θα θεωρούνταν σαν παρακίνηση σε αντασία (ΑΝΤΑΡΣΥΑ!) και προτροπή για την καταστρατήγηση των νόμων του κράτους και θα είχαν σαν συνέπεια τον χαρακτηρισμό τους σαν τρομοκρατική οργάνωση και την άμεση απαγόρευσή τους. 

Στην χώρα όμως που καυχιέται, οτι είναι το λίκνο της Δημοκρατίας, φαίνεται ότι όλα εινε δυνατά. Τι Δημοκρατία, τι Οχλοκρατία, στη χώρα μας οι δύο έννοιες έγιναν μία.

8 Επιλογος

Οι ελπίδες του Σαμαρά για ανάπτυξη και ανάκαμψη και για ένα πρωτογενές πλεόνασμα που αναμένει, δεν έχουν καμμία ρεαλιστική βάση. Και αν συνδεθούν με την δέσμευσή του, ότι το αναμενόμενο πρωτογενές πλεόνασμα «θα διατεθεί για την ανακούφιση χαμηλοσυνταξιούχων, ένστολων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων», μόνο σαν αστείο μπορεί να θεωρηθούν. Κύριε Σαμαρά, δεν νομίζετε, ότι το δεύτερο αναιρεί το πρώτο; Το ίδιο και οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για έξοδο στις «αγορές» που θα γίνει αν συνεχιστεί η σημερινή «επιτυχημένη» πολιτική. Δηλαδή την συνέχιση της πολιτικής των δανείων. Με την θηλιά των τοκογλύφων να σφίγγει ακόμη περισσότερο τον λαιμό της Ελλάδος.

Τέτοιες σκέψεις δεν λύνουν σε καμμία περίπτωση τα συσσωρευμένα ελληνικά προβλήματα, δείχνοντας συγχρόνως την πλήρη άγνοια των κυβερνούντων για το πώς είναι διαμορφωμένη και πως λειτουργεί η σημερινή οικονομία, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα, μια οικονομία, που – όχι μόνο στην Ελλάδα – είναι εξαρτημένη απο την πολιτική των δανείων και επιτοκίων του Ηγεμόνα. 

Και την ανικανότητά τους να φτιάξουν ένα κάποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Μην ξεχνάμε, ότι η Ελλάδα είναι απο γεννησιμιού της εξαρτημένη απο τα δάνεια που προέρχονταν κυρίως απο το Λονδίνο (και εκεί απο τις τοκογλυφικές τράπεζες της Δυναστείας των Rothschilds, δηλαδή του Ηγεμόνα), τα οποία διαχειρίζονταν, δηλαδή τρώγανε, οι πολιτικοί που αυτός επέλεγε για να του κάνουν τη δουλεία του. 

Πολιτικοί, που ιδέα δεν είχαν απο οικονομία και κυβερνούσαν την χώρα – την οποία και κυβερνούν μέχρι σήμερα – με το λεγόμενο „Laissez-faire“, έναν όρο δανεισμένο από τα γαλλικά που για τα ελληνικά δεδομένα θα μεταφράζονταν ως “άστα να πάνε όπως είναι”, ή “δεν βαριέσαι, δουλεύει απο μόνο του”.

Πολλοί έχουν αντιληφθοί, ότι ο λογαριασμός με το χρέος δεν βγαίνει, ότι η αποπληρωμή του δεν είναι δυνατή. 

Όντως, το χρέος της Ελλάδος (στους τοκογλύφους) αντί να λιγοστεύει, αυξάνεται. Το 2008, πρίν αρχίσει η κρίση, ανήρχετο στα 263 δισεκατομμύρια ευρώ και αποτελούσε το 113% του ΑΕΠ. Στο τέλος του τρέχοντος έτους και συμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΕ, το ελληνικό χρέος θα ανέρχεται στα 320 δισεκατομμύρια ευρω, που θα είναι το 175% του ΑΕΠ (βλέπε και Griechenlands Schulden-Lage verschlechtert sich dramatisch).

Αν υποθέσουμε, ότι η καταγγελία του Μνημονίου και η στάση πληρωμών (βλέπε και «ΚΑΖΑΚΗΣ: Τωρα! Σήμερα! Άμεση σταση πληρωμών. Εξοδος απο το ευρώ και την ΕΕ. ΤΩΡΑ! ΣΗΜΕΡΑ!) δεν αποτελεί για κυβέρνηση και αντιπολίτευση μια λύση, τότε μένει μόνο η δυνατότητα μιας επαναδιαπραγματευσης των όρων του Μνημονίου. 

Την λύση αυτή υποστηρίζει τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο Τσίπρας, που δεν λέει όμως τι θα διαπραγματευθεί και ποιό πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης έχει, εκτός απο κάποιες νεφελώδεις φαντασίες επιστροφής στη «ειδυλιακή» εποχή του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή πρόσληψη εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, δάνεια για σπίτια, στήριξη των μικρομεσαίων βιοτεχνιών (που αφού τρώγανε τα δάνεια κλείνανε) και άλλα τέτοια ωραία και καλά.

Για να βγεί η Ελλάδα τουλάχιστον απο την σημερινή κατάσταση ενός αφρικανικού Failed State, θα πρέπει η κυβέρνηση να σταματήσει την πολιτική της λογιστικής προσέγγισης των οικονομικών θεμάτων και προβλημάτων. 

Να δώσει ένα όραμα στους Έλληνες, ότι μπορούν να πάνε μπροστά, όπως πήγε και η Εθνική Μπάσκετ με τον Γκάλη, που έγινε το ίνδαλμα της νεολαίας και έχει γίνει σήμερα μια απο τις πρώτες ομάδες στην Ευρώπη. Αντί λοιπόν για την σημερινή αγρανάπαυση, την ύπνωση και την έλλειψη προοπτικής, που έχουν σαν αποτέλεσμα την ανομία και την κοινωνική και πολιτική πόλωση, να καταρτισθεί ένα είδος πενταετούς προγράμματος, όπως τα πενταετή προγράμματα που εφαρμόσθηκαν με επιτυχία μετα τον πόλεμο αλλά δυστυχώς εγκαταλείφθηκαν.

Ο Ηγεμόνα και το οικονομικό και πολιτικό του σύστημα δεν είναι κάποιος χάρτινος τίγρης, όπως πολλοί επιπόλαια σκεπτόμενοι νομίζουν, αλλά μια πραγματικότητα. Και αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει να την λάβουμε υπ’ όψιν και να προσπαθήσουμε να κάνουμε στο σύστημά του ότι καλύτερο μπορούμε. 

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, που δεν μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο σαν διεθνής παίχτης, έχει όμως μια γεωστρατηγική θέση, την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί στο παιχνίδι των Μεγάλων. Λαβαίνοντας υπ’ όψιν και τις διεργασίες που γίνονται για την δημιουργία άλλων οικονομικών και πολιτικών κέντρων, όπως τις χώρες του BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική) ή μιας μελλοντικής Ευρασίας (Γερμανία-Ρωσία), την οποία ο Brzezinski θεωρεί σαν το κέντρο της παγκόσμιας δύναμης.

Για όλα αυτά θα πρέπει να περάσει η ελληνική κοινωνία απο την σημερινή εποχή της ανομίας και ακαταστασίας σε μια νέα, που θα επικρατεί η τάξη και ο νόμος του κράτους. Είναι κατι τέτοιο στην σημερινή Ελλάδα δυνατό; Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Αρκεί να πούμε σαν τον Ομπάμα Yes, we can!