Του Μάνου Αντώναρου
Γουστάρουμε λεπτομέρειες.
Ειδικά εμείς οι Έλληνες τις γουστάρουμε ιδιαιτέρως…
Δώσε μας ένα δεντράκι και δεν πα να καεί το δάσος.
Είναι σαν τις κολλητές που μιλάνε στην καφετέρια για τον γκόμενο:
-Τον παίρνω τηλέφωνο, το σηκώνει….του λέω «γεια σου» … μου λέει «γεια σου!»…του λέω «τι κάνεις;» … μου λέει: «καλά, εσύ;»… κι «εγώ καλά είμαι» του λέω… «περίμενε μισό λεπτό, να πάω να πάω στο ψυγείο!»… «Εντάξει περιμένω» του λέω… «τί κάνεις τώρα;» τον ρωτάω… «ετοιμάζομαι να ανοίξω μια κοκα κόλα»…
Αυτή κουβέντα μπορεί να τραβήξει και 20 λεπτά.
Η φιλενάδα ακροάτρια ακούει με μεγάλη προσοχή. Κρέμεται από τα χείλη της.
-Άνοιξε το ψυγείο ε;
-Ε, ναι… «κι εγώ θα θελα μια κοκα κόλα, αλλά δεν έχω!» του λέω… «Καλά» μου λέει…
-«Καλά» σου είπε;
-Ναι! «Καλά!» μου είπε…
-Τέλος πάντων για πες παρακάτω…για πες…
-Πού είχαμε μείνει;
-που ετοιμαζόταν να ανοίξει μια κόκα κόλα.
-Ναι… ναι….
Θα πουν κάθε άχρηστη λεπτομέρεια…που δεν θα κουβέντιαζαν ούτε δυο ισοβίτες μεταξύ τους… όμως στο αν τελικά ο γκόμενος την έφτυσε ή όχι παίζει να μην το πουν καθόλου.
Μέχρι να ξαναβρεθούν την επόμενη φορά και ξαναρχίσουν:
-Τον παίρνω τηλέφωνο, το σηκώνει….του λέω «γεια σου» … μου λέει «γεια σου!»…του λέω «τι κάνεις;» …
Οι λεπτομέρειες είναι αλήθεια ότι κάνουν τη ζωή όμορφη ή άσχημη.
Οι ουσιαστικές όμως λεπτομέρειες κι όχι οι άχρηστες.
Απ’ αυτό ακριβώς το σύμπτωμα (των δυο φιλενάδων) πάσχει η Αριστερά.
Όλα τα λένε… όμως δουλειά (μαζί) δεν κάνουν.
Οι κομμουνισταί (τη λατρεύω την κατάληξη…όπως λένε οι παλαίμαχοι: οι προπονηταί…πιθανότατα το εννοούν: προπονητέ… με «εψιλον»…) οι κομμουνισταί λοιπόν δεν θέλουν να ξέρουν για τους Συριζαίους που είναι οπορτουνισταί (καλά δεν το λέω;), οι δε Συριζαίοι ανατριχιάζουν με τους παλαιοκομμουνιστάς και βγάζουν σπυράκια με τους ΔΗΜΑραίους, περισσότερο ο Λαφαζάνης και λιγότερο ο Τσίπρας ή το ανάποδο…. για να είμαι ειλικρινής δεν το΄χω εμπεδώσει… Οι ΔΗΜΑΡαίοι αντιπαθούν τους Συριζαίους… πλην μερικών που τους (ξανα)γλυκοκοιτάζουν γιατι ποτέ δεν ξέρεις και μπας και είμαστε στην απ έξω…και βέβαια ο Αλαβάνος κάνει αντιπολίτευση στον Τσίπρα, τον οποίο ο ίδιος ανέδειξε… η δε Δαμανάκη…. τί η Δαμανάκη; Α, ναι αυτή δεν είναι πια στην Αριστερά… είναι όμως ο κ. Κουτσούμπας; Ποιος είναι αυτός; Όχι-όχι μην μου πεις…μισό λεπτό θυμήθηκαααα… είναι αυτός που αντικατέστησε την Αλέκα… καλέ γιατί την αντικατέστησαν την Αλέκα; Κάτι έχω διαβάσει, αλλά θα σας γελάσω τι… Ε, ναι… ε, ναι… παίζουν ρόλο και αι συνιστώσαι. Αλίμονο…
Όχι δεν υπερβάλω αγαπημένε μου αναγνώστη, που θα μου εξηγήσεις με υπομονή και πολύ σαφώς ΓΙΑΤΙ γίνονται όλα αυτά. Το ξέρω και σ’ευχαριστώ εκ των προτέρων για την ανάλυση. Merci με όλη μου την καρδιά.
Όμως εγώ δεν γράφω (μόνο) για σένα που τα γνωρίζεις και τα ψάχνεις… αλλά για όλους αυτούς κι αυτές που δεν μπορούν να καταλάβουν και βασικά δεν θέλουν να καταλάβουν.
Αποτέλεσμα;
Όλα αυτά τα χρόνια… ας το πάρουμε από το 1974 και μετά… γιατί αν το πιάσουμε από πιο πριν θα πρέπει να γράφω μέχρι αύριο το πρωί… η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κάθονταν εναλλάξ στον αναπαυτικό τους καναπέ… (τελευταίως τον μοιράζονται κιόλας) κι απολαμβάνουν την Αριστερά να αυτο-ξεμαλλιάζεται για το δίκαιο του εργάτη, του φοιτητή, του μικρομεσαίου, του αγρότη…
-Τον παίρνω τηλέφωνο, το σηκώνει….του λέω «γεια σου» … μου λέει «γεια σου!»…του λέω «τί κάνεις;» …
Απλό!
gazzetta.gr
