Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι απέδιδαν Δικαιοσύνη με το να οδηγούν το θάνατο στους συνανθρώπους τους πολλές φορές με φριχτές μεθόδους.
Ο εκτελεστής ελέφαντας
Η εκτέλεση με τη μέθοδο αυτή ήταν αρκετά διαδεδομένη στην νότια και νοτιοανατολική Ασία, Ο θάνατος επέρχονταν είτε αργά είτε γρήγορα ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκλήματος. Ο καλά εκπαιδευμένος ελέφαντας μπορούσε είτε να συνθλίψει το κεφάλι επιφέροντας ακαριαίο θάνατο είτε ένα προς ένα το σύνολο των άκρων.
Η πειρατική σανίδα
Αποτελεί μία από τις μεθόδους που έχει μείνει γνωστή σαν τη μέθοδο που εφάρμοζαν οι πειρατές. Τα χέρια και τα πόδια του θύματος ήταν δεμένα και ξαφνικά τον πετούσαν μέσα στα νερά.
Τα λιοντάρια στην αρένα
Μία από τις μεθόδους εκτέλεσης ήταν και αυτή η οποία εφαρμόστηκε στην αρχαία Ρώμη. Οι φυλακισμένοι τοποθετούνταν άοπλοι μέσα στην αρένα όπου αφήνονταν ελεύθερα, άγρια ζώα όπως λιοντάρια και τίγρεις. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν έμενε κανένας ζωντανός από τα πεινασμένα θηρία.
Με ξύλινο σφυρί
Πρόκειται ίσως για μία από τις περιπτώσεις εκείνες που ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Ο ετοιμοθάνατος οδηγούνταν σε μια δημόσια πλατεία. Εκεί ο εκτελεστής τον χτυπούσε στο κεφάλι με ένα τεράστιο ξύλινο σφυρί.
Δημόσιος Απαγχονισμός
Ήταν μία μέθοδος αρκετά διαδεδομένη. Στον λαιμό του ετοιμοθάνατου περνούσαν μία θηλιά, ενώ τα χέρια του ήταν δεμένα και βρισκόταν σε κάποιο ύψος. Ο δήμιος τον έσπρωχνε στο κενό με αποτέλεσμα να σπάει ο λαιμός του και να πεθαίνει.
Το ανάποδο πριόνισμα
Ήταν μία από τις πιο φριχτές μεθόδους εκτέλεσης. Ο καταδικασμένος κρεμιόταν ανάποδα και ο δήμιος ξεκινούσε το πριόνισμα. Το γεγονός ότι ήταν ανάποδα είχε σαν αποτέλεσμα να ρέει αρκετό αίμα στον εγκέφαλο και το θύμα να παραμένει ζωντανό για αρκετή ώρα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης.
Μία μέθοδος αρκετά διαδεδομένη σε διάφορους λαούς ήταν το να γδέρνουν τον καταδικασμένο ζωντανό. Το θύμα είτε πέθαινε από το σοκ είτε από την αιμορραγία είτε από τις μολύνσεις. Σε κάποιος χρειαζόταν μόλις μερικές ώρες να πεθάνουν ενώ σε κάποιους άλλους ίσως και μερικές μέρες.
Μία αρκετά φριχτή μέθοδος θανάτου ήταν και αυτή κατά την οποία το θύμα ψηνόταν κυριολεκτικά ζωντανό. Το θύμα τοποθετούνταν πάνω σε ένα κρεβάτι με αναμμένα κάρβουνα. Ο θάνατος ήταν αργός και βασανιστικός καθώς το δέρμα έλιωνε από τα οστά του θύματος.
Ο τροχός
Αρκετά φριχτός ήταν και η μέθοδος του τροχού. Ο καταδικασμένος τοποθετούνταν δεμένος πάνω σε μια μεγάλη ρόδα. Το πλήθος τον χτυπούσε με ρόπαλα και άλλα αιχμηρά όργανα. Τα κενά στον τροχό είχαν ως αποτέλεσμα να σπάνε τα οστά του και ο θάνατος να επέρχεται μετά από μερικές μέρες.
Η πυρά
Μία από τις πιο γνωστές μεθόδους που εφαρμόστηκε αρκετά στο Μεσαίωνα ειδικότερα κατά το «κυνήγι μαγισσών». Οι καταδικασθέντες καιγόντουσαν ζωντανοί με αποτέλεσμα να βρίσκουν τραγικό θάνατο.
Θάψιμο ζωντανός
Το να θάβονται ζωντανοί οι μελλοθάνατοι ήταν επίσης μία φριχτή μέθοδος η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως. Ο θάνατος επέρχονταν είτε από ασφυξία, είτε από πείνα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα επέτρεπαν να μπαίνει αέρας στο φέρετρο με αποτέλεσμα ο μελλοθάνατος να μένει ζωντανός για μέρες ή ακόμη και βδομάδες.
Η σταύρωση
Το μαρτύριο της σταύρωσης ήταν επίσης μία αρκετά διαδεδομένη μέθοδος, με την οποία θανατώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τους Ρωμαίους.