Η Βαλχάλλα (Valhalla) είναι ένας παράδεισος που στάζει αίμα. Το όνομά της από το αρχαίο Valhöll κυριολεκτικά σημαίνει «Ο Οίκος των Σφαγιασθέντων».
Με πρωτότυπη warrior style διακόσμηση, έχει τοίχους φτιαγμένους από λόγχες, στέγη από χρυσές ασπίδες, και μακρούς πάγκους κατασκευασμένους από πανοπλίες.
Η Βαλχάλλα έχει 540 πόρτες κι άλλα τόσα δωμάτια. Ένας λύκος είναι κρεμασμένος μπροστά από τις πόρτες της Δύσης και ένας αετός αιωρείται στην κεντρική αίθουσα. Στην είσοδο του γυαλιστερού παλατιού φύεται το χρυσό δέντρο Glasir με το πουλί που μιλάει και που δίνει οιωνούς αν του θυσιάσει ο αγαπημένος του πρίγκιπας.
Στα πολύ παλιά χρόνια ήταν ένας κόσμος υπόγειος και σκοτεινός, τα Ηλύσια Πεδία των βάρβαρων γερμανικών φυλών. Αργότερα ανέβηκε στα σύννεφα κι έγινε το χρυσό παλάτι ‘όπου οδηγούνται από τις Βαλκυρίες, πανέμορφες αμαζόνες οπλισμένες σαν αστακοί που καβαλάνε φτερωτά άλογα (ή λύκους), οι τιμημένοι πολεμιστές, όσοι πέθαναν πάνω στη μάχη. Αυτοί που λιποψύχησαν ή έφυγαν ήσυχοι από γεράματα ή άλλη αιτία δεν γίνονται δεκτοί ακόμα κι αν ήταν αντρειωμένοι.
Με αυτές τις ταιριαστές γυναίκες οι νεκροί Βίκινγκς συμποσιάζονται και συνουσιάζονται κι όταν δεν κάνουν αυτά τα δύο ασκούνται για τον μεγάλο πόλεμο του Θεού Οντίν ενάντια στουςΓίγαντες. Γι’ αυτή τη μεγάλη τελική μάχη στο Ράουναροκ προπονούνται μέρα-νύχτα στις ουράνιες πεδιάδες και κατεβάζουν ανεξάντλητες ποσότητες από γουρουνόπουλα και μεθυστικό υδρόμελι.
Μέσα στην κεντρική αίθουσα η ατμόσφαιρα είναι πάντα γιορταστική. Οι Βαλκυρίες περιποιούνται τους άντρες γεμίζοντας τις κούπες και επιβλέποντας τα τραπέζια κι αυτοί τρώνε, πίνουν, παίζουν επιτραπέζια και για ξεσκουριάσουν μάχονται για το σπορ. Σε τρεις θρόνους κάθονται οι μέγιστοι θεοί, ο Οντίν και οι γιοι του Θωρ καιΜπράγκι, σπουδαίοι αρχαίοι βασιλείς κι ένας κόκορας που ονομάζεται Γκουλλινκάμπι.
Οι παγανιστικές δοξασίες τοποθετούν τη θέση του παλατιού στην κορυφή του όρους Γκράουστριχτμιρακερφιλν. Η ύπαρξη και τα γεγονότα του Λαμπερού Φρουρίου πρωτογράφτηκαν τον 13ο αι. στο μεσαιωνικό χειρόγραφο τουCodex Regius, στις Έντα (Edda) επικές αφηγήσεις της Σκανδιναβικής Μυθολογίας και επαναλήφθηκαν και σε άλλες μεσαιωνικές ιστορίες. Οι Σκανδιναβοί έστησαν την Ουτοπία τους σαν ένα nonstopπολεμικό saga. Έναν κόσμο αντρικό, βίαιο, αποθεωμένων πολεμιστών που δε λένε να πετάξουν τα όπλα ούτε νεκροί.