Στην πώληση ακόμα και του νερού που πίνουμε προχώρησε εν κρυπτώ η κυβέρνηση διαθέτοντας το 9,9% της ΕΥΔΑΠ μέσω χρηματιστηρίου στο γνωστό vulture fund του George Paulson. Το πακέτο των μετοχών της Εταιρείας Υδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης που πουλήθηκε στην εξευτελιστική τιμή των 86,2 εκατ. ευρώ, μέσω της Τράπεζας Πειραιώς η οποία αποκομίζει καθαρό κέρδος ύψους
57 εκατ. ευρώ!
Και μιλάμε για την ΕΥΔΑΠ, η οποία έχει μηδενικό τραπεζικό δανεισμό, υψηλή ρευστότητα και πάνω απ’όλα έχει το μονοπώλιο του υπ’αριθμ, 1 δημόσιου αγαθού του νερού.
Η προ δύο ημερών τακτική Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρείας ενέκρινε τη διανομή μερίσματος 0,38 ευρώ και αποτελεί μία από τις ελάχιστες εταιρείες του Δημοσίου που διανέμει γενναίο μέρισμα στους μετόχους της.
Να σημειωθεί ότι η Τράπεζα Πειραιώς ήλεγχε το 10% της ΕΥΔΑΠ, μέσω της κρατικής τράπεζας ΑΤΕΒank που απέκτησε το 2013!
Τώρα, πώς έφτασε η χώρα να πολυέτο … νερό της και μέσω αυτού αυτού να ελέγχεται το κορυφαίο στρατηγικό απόθεμα της χώρας, αυτό θα πρέπει να το σκφθο΄πυν καλά οοι ψηφοφόροι όταν πάνε αν ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, αλλά και στις περιφερειακές εκλογές.
Το να πουλάς το δίκτυο διανομής καιτα αποθέματα νερού (χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης η Πειραιώς δεν θα μπορούσε να πουλήσει το ποσοστό της ΕΥΔΑΠ αφού εν τέλει την απέκτησε ως “προίκα” από την κρατική AΤEBank)
σημαίνει απλά ότι είσαι αδίστακτος.
Εκεί που πάει η υπόθεση στο τέλος η Αττική των 5 εκατ. κατοίκων θα είναι όμηροι κάποιου Paulson στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αφού είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν ναν αγοράζουν μετοχές της εταιρείας τώρα που ξεκίνησαν. Στις δέκα σταγόνες νερό που πίνουμε η μία θα ανήκει στα αμερικανικά funds!
Να θυμίσουμε τι γίνεται στην Χιλή που το νερό είναι τόσο ακριβό ώστε άνθρωποι να πηγαίνουν στους γείτονες για ενα ποτήρι νερό το οποίο είναι και κάκιστης ποιότητας, αφού οι ιδιώτες έχουν την συνήθεια να παρατάνε το δίκτυο ασυντήρητο για να μη χάουν λεφτά, και μετά από 30 χρόνια το χρυσοπουλάνε ξανά στο Δημόσιο που θα πρέπει να το ανακατασκευάσει εκ νέου με χρήματα των ίδιων κορόιδων… των πολιτών.
Αρκεί να δέιτε το “Πωλείται Ζωή” το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου που εξετάζει την μεγαλύτερη αγορά νερού του κόσμου που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου οι υδάτινοι πόροι της χώρας δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε ιδιώτες και μία εταιρεία μπορεί να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου ποταμού και να κατέχει ποσότητα νερού ίση με το Βέλγιο. Εκεί, όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία, και ένα «δικαίωμα νερού» μπορεί να κοστίζει όσο ένα σπίτι.
Ακόμα και στην έρημο της Ατακάμα, που θεωρείται η ξηρότερη περιοχή του πλανήτη, οι μεταλλευτικές εταιρείες – μεγαλο-ιδιοκτήτες του μακρύτερου ποταμού της Χιλής, Ρίο Λόα – αντλούν τεράστιες ποσότητες και χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό για να ξεπλένουν μέταλλα, καταδικάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς και χωριά αγροτών στην δίψα και τη φτώχεια.