Ποια θεραπεία τελικά θα πρέπει να συστήσουμε για την αρρώστια μας ως «πολιτισμένοι» ευρωπαϊκοί λαοί ?
Οι μεν πεθαίνουν αργά, εργαζόμενοι ή μη, αναπαυόμενοι και εξαντλημένοι, άλλος από την σωματική κούραση και άλλος από την ψυχική γιατί δεν μπορεί πλέον να τα βγάλει πέρα, οι δε μαραίνονται, γιατί από τότε που γεννήθηκαν δεν έμαθαν τι σημαίνει δουλειά.
Φυσικά αυτές τις κτηνώδεις αντιθέσεις δεν τις σκέφτεται ποτέ κανείς.
Τώρα όμως συμπάσχουμε όλοι για τον άδικο χαμό των γάλλων δημοσιογράφων. Μεγάλος ντόρος! Φυσικά και είναι ένα αποτρόπαιο έγκλημα! Δεν το αμφισβητεί κανείς! Ένα μεγάλο πλήγμα για την «πολιτισμένη» κοινωνία μας. Εκτιμούμε όλοι και βγάζουμε το συμπέρασμα ότι οι απολίτιστοι και φανατικοί μουσουλμάνοι πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γής (χρυσαυγίτικος τρόπος σκέψης) ή προσπαθώντας ήρεμα και γαλήνια σκεπτόμενοι να βρούμε άμεση λύση στο μέγα αυτό πρόβλημα (πολιτισμένος τρόπος σκέψης. Δημοκρατικός θα έλεγαν οι μέγιστοι πολιτικοί μας). Μεταναστευτικό λέει ο ένας. Πρόληψη και σκληρά μέτρα λέει ο άλλος. Ίσως αν βάλουμε κάμερες παντού και διπλασιάσουμε την δύναμη της αστυνομίας ή γιατί όχι να γίνουμε όλοι αστυνομικοί. Δεν είναι καλύτερα? Έτσι θα είμαστε σίγουρα πιο ασφαλείς.
Ένα συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι ως άνθρωποι έχουμε τόσο πολύ εκφυλιστεί που πλέον προσαρμοζόμαστε σε οτιδήποτε. Πλέον οι τρομοκρατικές ενέργειες, οι θάνατοι, οι καταστροφές από όπου και αν προέρχονται είναι το βούτυρο στο ψωμί μας. Τα Κολοσσαίον μας. Αποτελούν φυσικό φαινόμενο.
Όχι ρε Άνθρωπε! Αυτό το κτήνος που έχεις μέσα σου μια μέρα θα σε φάει ολόκληρο!
Πού είναι τα συναισθήματά σου τα ανθρώπινα κρυμμένα? Η ευγένεια του πνεύματός σου?
Πού είναι η ιστορία σου πολιτισμένε? Η καθαρή ματιά σου? Το φιλότιμό σου?
Η ανθρώπινη φύση σου? Την έχασες?
Θα έρθει κάποτε η στιγμή, σίγουρα έρχεται αργά ή γρήγορα, που θα κοιταχτείς στον καθρέφτη μιλώντας στον εαυτό σου και θα πείς: Φτάνει! Θα θεραπεύουμε τις αρρώστιες ή θα τις προλαβαίνουμε?
Εκεί είναι όλο το ζουμί της ιστορίας. Η υγεία, η παιδεία, η επιστήμη είναι σήμερα μόνο για ένα πολύ μικρό ποσοστό προνομιούχων. Το βλέπουμε όλοι μας! Δίπλα μας καθημερινά! Είναι η φωνή μέσα μας που μας επαναλαμβάνει συνεχώς ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνουμε καλά.
Τα καλά και συμφέροντα λοιπόν αυτής της πάστας προνομιούχων όπως και τα καλά και συμφέροντα σε μικρογραφία των μικρών και των αδυνάτων, ή να το πούμε με το όνομά τους, η ματαιοδοξία, είναι αυτό που πρέπει να μεταλλαχθεί.
Κοιτώντας λοιπόν αμερόληπτα τα πράγματα γύρω μας, πράγμα δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, μπορούμε να βρούμε τις πηγές όλων των προβλημάτων πού δεν είναι τίποτε άλλο από τα αποτελέσματα των πράξεών μας που καθορίζονται από τα εξαρτημένα βιώματά μας από παιδιά, από όλα τα «πρέπει» και τα «μη» που μας φυτέψαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας. Συνοδευόμενα αυτά από τον φόβο της στέρησης μας σπρώχνουν σε μια δειλή, υποχωρητική, πεθαμένη αδιαφορία.
Όταν λοιπόν οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να ανήκουν ή η ζωή και η εξέλιξη τους έχει επιβάλλει να ανήκουν, σε οποιαδήποτε θρησκεία, δεν μπορούν να δούν μπροστά τους ΠΡΟΤΥΠΑ να ακολουθήσουν, ακολουθούν και δέχονται τη δική τους αλήθεια.
Θέλουμε να δημιουργήσουμε αυτά τα πρότυπα? Λοιπόν ας βοηθήσουμε όλοι!
Ας πολεμήσουμε την προκατάληψη και ας οικοδομήσουμε την κοινωνική οργάνωση που χρειαζόμαστε.
Μόνο τότε θα μπορέσουμε επάξια να φέρουμε τον τίτλο του ΛΑΟΥ.